هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند با زبانش آن چرخ پرفن را که بر زمین افتاده به حرکت درآورد؟ این سوال درباره نیرویی است که حتی بزرگ‌ترین قهرمانان هم در برابر آن powerless هستند.

هوش مصنوعی: در هر سوی مزار کشته‌شدگان، به خاطر شمع‌ها و چراغانی‌ها، حالتی زیبا و دل‌انگیز برقرار شده است. تو نیز با زیبایی و محبوبیت خود، دامن خود را بر روی زمین می‌کشی و به این فضا رنگ و بویی تازه می‌بخشی.

هوش مصنوعی: نگران حوادث نباش، زیرا وقتی به خدا توکل کنی، نیازی به روشنایی اضافی نیست؛ چرا که مثل شمعی در امان خواهی بود.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالتی سخن می‌گوید که نیروهایی خارج از کنترل او، مانند سرنوشت یا شانس، بر او تاثیر می‌گذارند. او درگیر مشکلاتی است که مانند سنگی که در فلاخن چرخانده می‌شود، او را به خود می‌چرخانند و او نمی‌تواند از این چرخش فرار کند. در واقع، این ابیات نشان‌دهنده احساس ناامیدی و ناتوانی او در برابر روزگار و سرنوشتش است.

هوش مصنوعی: آیینه درون گرد و غبار پنهان می‌شود و با یک آه، کمی غم می‌تواند دل‌های شاد را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من بسیار شده و وقت آن رسیده است که ای ساقی، با قدرت باده‌ای مرا از دل این درد و رنج آزاد کنی، مانند کوهی از آهن که بر دوشم سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: در سختی‌ها و مشکلات، کسی که به اهل بیت (علیهم‌السلام) پناه می‌آورد، هیچ ترسی از بلاها و حوادث ندارد و مانند چراغی که زیر دامن پنهان شده، به شدت در خطر نیست.