هوش مصنوعی: ای که لطف و مرحمت تو به اندازه‌ای است که خون شیر ناب در وجودم جریان دارد، چرا مانند یک طفل که غنچه‌ای را در کام دارد، زندگی‌ام به درد و رنج تبدیل شده است؟

هوش مصنوعی: یاد تو بر دلم سنگینی می‌کند و این احساس سرد باعث شده که به یاد تو در روزهای طلایی، همچون ماهی در ساغر نور خورشید، دچار اندوه شوم.

هوش مصنوعی: قبل از این، اگر ما در زمان‌های گذشته از فواید شیر آب بهره‌مند می‌شدیم، حالا در دور و بر ما افرادی هستند که تشنه‌اند و به دنبال آب می‌باشند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روزی من به ما رسید، مانند غنچه‌ای در دامن او، شیرین و لطیف شدم و در وجودم نیکویی و برکت جاری شد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به یادآوری تجربیات و گذشته خود می‌پردازد، طوری که نشان می‌دهد از دوران کودکی تحت تأثیر و تاثیرات خاصی قرار گرفته و به نوعی به آغوش زندگی و چالش‌های آن کشیده شده است. او به زیبایی و جذابیت زندگی اشاره می‌کند که همچون ساغری پر از شیر، او را به خود جلب کرده و در دنیای پیچیده و شیرین زندگی غوطه‌ور ساخته است.