هوش مصنوعی: با شوخی و لطافت، برق را به گونه‌ای می‌آورد که بال و پر جان آدمی تپنده شود و کوه‌ها را نیز به نرمی و اطاعت متوجه خود می‌سازد، گویی که مانند کسی که نزدیک به کوچک‌ترین موجودات است، به آرامی آنها را در آغوش می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل انسان وقتی از وابستگی‌ها رها شود و به موفقیت و خواسته‌های واقعی‌اش دست یابد، مانند نخل است که وقتی برگ‌هایش ریخته می‌شود، می‌تواند میوه دهد. این نشان‌دهنده این است که گاهی رهایی از چیزهایی که ما را محدود کرده، باعث می‌شود که واقعاً به دستاوردها و موفقیت‌های بزرگ دست پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: ای کاش از شدت عشق و احساسی که دارم، بتوانم اشک‌هایم را کنترل کنم. این عشق همچون موجی خروشان است که از دل تا سر مژه‌هایم جاری می‌شود و در هر نقطه، مانند کودکانی که از جراحات دل زخم خورده‌اند، درد و رنج تو را یادآوری می‌کند.

هوش مصنوعی: آنکه طعم شیرینی را به طور عمیق و حقیقی احساس کند، مانند نیشکری است که به کمی و بی‌نظیر بودن شهرت دارد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر سردی محبت، بسیار ناراحت و غمگین است. اشک‌هایم چون مروارید بر مژگانم می‌نشینند و این احساس غم را بیشتر نشان می‌دهند.