هوش مصنوعی: دوستان بدون دلیل، دل آزرده را با تصویر طوطی سبز زنگاری سرگرم می‌کنند.

هوش مصنوعی: دیدن تو می‌تواند دل بی‌کینه را از غم رهایی بخشد و لبخند تو مانند صیقل دادن به آینه، نوری تازه به آن ببخشد.

هوش مصنوعی: من تاب تحمل حالت مستی را حتی برای یک لحظه ندارم، ای پیر مغان، مرا از صف کسانی که در روزهای هفته در حالت عادی هستند، جدا کن و اجازه بده شب آدینه را با حالت مستی تجربه کنم.

هوش مصنوعی: من زینت و زیبایی بی‌محتوا نیستم؛ از سکوت و کم‌حرفی، راز و گنجینه‌ام را مخفی می‌کنم.

هوش مصنوعی: درد و ناله او مانند صدای جرس به گوش می‌رسد، گرچه سینه‌ام را با اراده‌ای قوی و محکم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ گاهی از یاد نخواهم برد که چقدر زیبا و دلربا بودی، حتی دل بی‌کینه‌ام هم جلوه‌گر یاد توست.

هوش مصنوعی: با این ضعفی که به سراغش آمده، بار سنگین زندگی او را چه کسی می‌تواند تحمل کند؟ در این حال، او چگونه می‌تواند لباس پشمی را از دوش خود بردارد؟