هوش مصنوعی: به باغ گل برو و اگر آرزوی تو باشد، هوای آنجا به دل نزدیک و نفس‌گیر است.

هوش مصنوعی: دل من از عمق خودش به حسرت تو نگاه می‌کند، مانند بلبلی که در قفس گرفتار شده و چاک‌های آن را می‌بیند، در حالی که دلش برای گلستان می‌تپد.

هوش مصنوعی: در دوری از معشوق، دلم به شدت در حال ناله کردن و شکستن است، گویی که در تاریکی شب و در مسیر کعبه قدم می‌زنم. صدای دلِ شکسته‌ام همچون صدای جرس می‌باشد.

هوش مصنوعی: در این مسیر، کسی به موفقیت نمی‌رسد؛ همچنان که سگی که به امید طولانی‌مدت در جستجوی شکار است، به هدفش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر تو تحت تأثیر دنیای مادی قرار بگیری، می‌شوی همان کسی که در مقابل خستگی‌ها تسلیم شده است. در دنیای پست، کوشش‌های تو در مسیر همت پایین، هیچ بیشتر از شکار مگس نخواهد بود.

هوش مصنوعی: در این زمان، هر کسی که بتواند صدای کمک تو را بشنود، حتماً می‌تواند به تو یاری برساند.