هوش مصنوعی: امشب دل خود را از اشک و آه خالی کردم، و صندوقچهٔ وجودم را از هر گونه چیز بی‌ارزش پاک ساختیم.

هوش مصنوعی: هر چه بر غم و سختی انسان افزوده شود، مقام دل‌ها نیز به همان تناسب افزایش می‌یابد، و زمانی که انسان خود را بشکند یا دچار آسیب شود، این مقام به شکل قابل توجهی تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که لبانم را بر لبای تو می‌گذارم، آیا آرامش پیدا می‌کنم؟ ای ساقی، چند لحظه بر سینه‌ام که نه تنها سینه خود را می‌فهمی، مایه رضایت من باش.

هوش مصنوعی: ای نوشیدنی کن! مرا از فکر غم قدیمی‌ام رها کن و بگو چطور می‌توانم قلب فرد نیکوکار را تسکین دهم.

هوش مصنوعی: اگر خارا و آتش را بتوان از هم جدا کرد، پس تو هم می‌توانی کینه‌ای که در دل سنگی خود داری را بیرون بریزی.

هوش مصنوعی: اگر تمایل داری که از تعلقات و دنیا برهانی، هیچ چیز جز برهنگی به تو نمی‌چسبد، پس از خودتان رها شو و لباس‌های دنیوی را بکن.