جویای تبریزیشمارهٔ ۶۴
غیر رسوایی چه حاصل از بیان ما به ما
سوز دل روشن چو شمع ست از زبان ما به ما
شمع آسا آتش افتد از زبان ما به ما
می توان پی برد از طور بیان ما به ما
همدهی در بزم یکرنگی نباشد چون کتاب
داستانها می سراید از زبان ما به ما
در قناعت دل صفا اندوز کی گردد چو شمع
تا غذای تن نگردد استخوان ما به ما
قامت خم گشته بار خاطر پیران بود
شد زیاد از ضعف تن زور کمال ما به ما
هر قدر کاهد تنم لبریز جانان می شود
سود می بخشد هلال آسا زیان ما به ما
خویش را در راه عشق از ضعف تن گم کرده ایم
نالهٔ دل می دهد جویا نشان ما به ما
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
غیر رسوایی چه حاصل از بیان ما به ما
سوز دل روشن چو شمع ست از زبان ما به ما
هوش مصنوعی: چیزی جز رسوایی نصیب ما از گفتن‌هایمان نمی‌شود. سوز دل ما به روشنایی شمعی می‌ماند که از زبان‌مان بیرون می‌آید.
شمع آسا آتش افتد از زبان ما به ما
می توان پی برد از طور بیان ما به ما
هوش مصنوعی: ما با وجود اینکه خود را به گونه‌ای خاص بیان می‌کنیم، دیگران می‌توانند عمق احساسات و افکار ما را درک کنند. مانند شمعی که به خاطر روشنایی‌اش، آتش و نورش را منتشر می‌کند.
همدهی در بزم یکرنگی نباشد چون کتاب
داستانها می سراید از زبان ما به ما
هوش مصنوعی: در مجالس شادی، همدلی و همفکری وجود ندارد، چون داستانها را از زبان ما برای ما تعریف می‌کنند.
در قناعت دل صفا اندوز کی گردد چو شمع
تا غذای تن نگردد استخوان ما به ما
هوش مصنوعی: اگر در قناعت و رضایت دل خود را آرام کنیم، مانند شمع خواهیم بود. اما این آرامش و صفا زمانی به دست می‌آید که بر تأمین نیازهای جسمی‌مان تمرکز کنیم و اجازه ندهیم که در شرایط سخت، دچار کمبود و ناامیدی شویم.
قامت خم گشته بار خاطر پیران بود
شد زیاد از ضعف تن زور کمال ما به ما
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حال افرادی که سن و سالی از آن‌ها گذشته و خمیده شده‌اند اشاره می‌کند. این حالت خمیدگی ناشی از سنگینی یا بار فکری و تجربیات زندگی است. هرچند به نظر می‌رسد که ضعف جسمانی آن‌ها را تحت تأثیر قرار داده، اما در عین حال، قدرت و کمال درونی آن‌ها به نوعی شکل‌گرفته و همچنان وجود دارد. در واقع، شاعر به نوعی تناقض درونی میان ضعف ظاهری و قوت معنوی توجه می‌کند.
هر قدر کاهد تنم لبریز جانان می شود
سود می بخشد هلال آسا زیان ما به ما
هوش مصنوعی: هرچه بدنم بیشتر ضعیف و ناتوان می‌شود، عشق و جذبه جانان در من بیشتر می‌شود. هلال مانند، که نمایانگر زیبایی و فرح است، به ما سود می‌رساند و در عین حال زیان‌های ما را نیز به ما عودت می‌دهد.
خویش را در راه عشق از ضعف تن گم کرده ایم
نالهٔ دل می دهد جویا نشان ما به ما
هوش مصنوعی: ما در مسیر عشق، حالت ضعیف جسمانی خود را فراموش کرده‌ایم و این دل ماست که با ناله‌هایش از ما نشانه‌ای می‌خواهد تا خود را بیابیم.