هوش مصنوعی: اگر بخواهی با خون دل چیزی زیبا و جذاب بسازی، شاید بتوانی دلستانی برای انسان‌های با کمال ایجاد کنی.

هوش مصنوعی: در مقابل قامت تو، مانند درخت بید، سرم را از شرم به زمین می‌افکنم و احساس کوچک بودن می‌کنم.

هوش مصنوعی: حسرت دیدن ابروهای تو در دل من چنان است که دیگر نیازی به همصحبتی با کسی که نمی‌تواند صحبت کند ندارم.

هوش مصنوعی: نگرانم که با تابش نور ماه، زیبایی و رنگ صورتت تحت تاثیر قرار بگیرد و به شیشه خانه آسیب بزند، پس چهره‌ات را در این نور نشان نده.

هوش مصنوعی: من با خیال خواب‌آور نرگس او، چشمانم را بستم و دلم را به دنیای خواب و خیال سپردم.

هوش مصنوعی: در باغ بهشتی، ما به سبب ناتوانی خود در دریافت فیض و نعمت، حضور داریم. اینجا شاهپر بر اثر شکستی که خورده، دیگر نتوانسته پرواز کند.

هوش مصنوعی: مال و ثروت در جایی که با ناز و خودخواهی به حرکت درمی‌آید، مانند نخل در حال ذوب کردن یک نهال است که نمی‌تواند به خوبی رشد کند.

هوش مصنوعی: به دنبال کسی هستم که در خواب غفلت است و احساس می‌کنم باید با زیبایی‌ها و لطافت‌ها او را بیدار کنم. اما باید با دقت و احتیاط نگاه کنم تا آثار ناتوانی و عقب‌نشینی او را نبینم.