هوش مصنوعی: اگر دل‌ها به هم متصل باشند مانند رشته‌ای از گوهر، هیچ نگرانی یا کینه‌ای در ذهن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: من به رنگ خال صورتت رنگی می‌زنم که نشان‌دهنده سیاهی و غم نهان است، زیرا از شدت تأثیر آن، دل‌ها را مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند باران اشک در آرزوی چهره‌ی گلی هستم که دامن گلچین را به اشک خود خیس می‌کند و دامن صحرا را غرق می‌سازد.

هوش مصنوعی: هر بار که هراس و ترس به جانم می‌افتد، احساس می‌کنم که خون در بدنم به تلاطم درمی‌آید. در این حال، ناامیدی و بی‌پناهی به من، فضایی مثل آشیانه‌ی پرنده‌ای نادر و فراری می‌دهد.

هوش مصنوعی: زبان نرم او با هر حرکت ابرو نشان می‌دهد که اکنون با همین شمشیر، قلب‌ها را تسخیر می‌کند.

هوش مصنوعی: هر بار که آه می‌کشم، احساسات و آرزوهایم را به طرز عمیق‌تری در دل پنهان می‌کنم، زیرا می‌خواهم از آرزوهای ناشناخته‌ام دوری کنم.