هوش مصنوعی: تو به خاطر محرومیتت، در آغوش تپش‌ها و احساسات، آرامش را از دست داده‌ای. این احساسات شدید مرا از جایی به جایی دیگر می‌برند و مانند سرازیر شدن آب در بیابان، مرا در حرکت و بی‌قراری نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: به جای شیر، به دلیل درد و غم بسیار که کشیده‌ام، آغوشم به جای گهواره، جایی برای آرامش و سکون تبدیل شده که پر از تپش و احساسات متضاد است.

هوش مصنوعی: آنچنان در فشار و از سختی‌های روزگار غرق شدم که مثل رگ یاقوتی از شدت احساسات و تپش‌ها به بیهوشی رفتم.

هوش مصنوعی: خوشبختانه درد من درمان شد و اکنون آرامشی به من داده که مانند مرهمی به زخم‌های زندگی‌ام عمل می‌کند.