هوش مصنوعی: چشم‌های پر از اشک حسرت به من چنگ انداخته‌اند و از سوز عشقی که به زیبایی‌ها دارم، مرا به بند کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: من هرگز نشانی از رنگ رخسارم ندیده‌ام، مگر خطی که بر پیشانیم نوشته‌اند و آن هم به زر و طلاست.

هوش مصنوعی: همیشه تلاش می‌کنم که درباره عیب‌های دیگران سخنی نگویم، زیرا خودم زخم‌هایی دارم که برای درمان آن‌ها به احتیاط نیاز دارم.

هوش مصنوعی: در اینجا گوینده بیان می‌کند که مانند صفحه‌ای که اشتباه نوشته شده است، احساس می‌کند که زندگی‌اش از روی اشتباهاتش شکل گرفته. او به نوعی به گذشته و افکارش اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که تحت تاثیر خطاها و تصمیمات نادرستش قرار دارد.