هوش مصنوعی: افراد ذلیل و بی‌مقدار تنها به راحتی و آسودگی می‌نگرند و خوابشان را جز با فروتنی و خضوع نمی‌توان توجیه کرد، چرا که آنها خود را در زیر فشار و سرمستی سرنوشت می‌بینند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، دل من آشفته است و از آن نوشیدنی‌ای که در دستت هست، به کامم بریز؛ زیرا همین شراب گوارا می‌تواند ظرف سفالی را مانند بلور صاف و درخشان کند.

هوش مصنوعی: در عالم خیال، زیبایی و جذابیت او همانند کیمیا است و اگر به کسی که در حال آشفته‌حالی است، نگاه می‌کردند، جمعیت به زلف او توجهی نمی‌کردند.

هوش مصنوعی: وقتی چشمان زیبا و دلنشین او چون می در جامم میریزد، از شدت عاشق بودن حاضرم هر نوع شهوتی را فراموش کنم و فقط به خاطر او شاد باشم.

هوش مصنوعی: من از نگاهی که تو به من می‌کنی، بویی از محبت حس می‌کنم. ای ساقی، چرا هر لحظه جام خالی مرا پر نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: در گلستان کشمیر، بی‌خبر از حال من، خواستم بیابم که به لطف خدا، من مقام راحت و آرامی دارم.

هوش مصنوعی: به دقت به گلزار کشمیر نگاه کن، خوشبختانه من در وضعیتی آرام و بی‌دغدغه مشغول به کار هستم.