هوش مصنوعی: زیبایی دل‌ربای او آن‌چنان است که قلب‌ها را می‌فشارد و خون را به دل می‌آورد، همان‌طور که زیبایی لعل قرمز رنگ با شکوهی خاص توجه‌ها را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: به قدری به یاد موهای زیبا و دلنشینی که در قلبم جا دارد، خودم را درگیر می‌کنم که از چشمم در هزار جا اشک جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ستاره زیبایی تو را بگیرد، مهر کهن آسمان را در دست یک دستگاهی ویژه قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: چشمم به درد او می‌نگرد، انگار که مانند حباب، اشک‌هایم به قدری زیاد شوند که مرا از شدت گریه غرق کنند.

هوش مصنوعی: وقتی تو همراه من نیستی، شب‌ها همچون یک پروانهٔ بی‌قرار در تپش‌های وجودم، هر قطرهٔ خونم به شوق و اضطراب می‌تپد.

هوش مصنوعی: همان طور که نفس می‌کشیم، به دنبال تواضع و خاکساری هستیم. فقط در کلام و ظاهر به این امر اکتفا نکرده، بلکه می‌خواهیم این کار به واقعیت نزدیک‌تر باشد و واقعاً در مقام نیکوکاری و بزرگواری باشیم.