گنجور

شمارهٔ ۴۱۴

کسیکه رفتن ازین نشئه در نظر دارد
به قدر طول سفر زاد راه بردارد
فریب خوردهٔ دولت قرین آفتهاست
زموج آب گهر کشتیش خطر دارد
کسیکه آن مژه گردیده تکیه گاه دلش
هزار نشتر الماس در جگر دارد
بود نهایت سیر فغان زلب تا گوش
ز دل چو ناله برآید به دل اثر دارد
خوش است بی سر و پایی ولی زخود رفتن
زحق نمی گذرم عالمی دگر دارد

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

کسیکه رفتن ازین نشئه در نظر دارد
به قدر طول سفر زاد راه بردارد
هوش مصنوعی: اگر کسی قصد دارد از این حالت (نشئه) بیرون برود، باید به اندازه‌ی طول سفر خود آمادگی و انرژی جمع کند.
فریب خوردهٔ دولت قرین آفتهاست
زموج آب گهر کشتیش خطر دارد
هوش مصنوعی: کسی که به خوشی‌ها و نعمت‌های دنیا دل خوش کند، در معرض خطرات زیادی قرار دارد و مانند جواهری که در دریا قرار دارد، ممکن است در خطر غرق شدن باشد.
کسیکه آن مژه گردیده تکیه گاه دلش
هزار نشتر الماس در جگر دارد
هوش مصنوعی: کسی که به مژه‌های زیبا و دل‌نشین دیگری تکیه کرده، در دلش دردی عمیق و زخمی سنگین دارد.
بود نهایت سیر فغان زلب تا گوش
ز دل چو ناله برآید به دل اثر دارد
هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که وقتی صدای اندوهی از دل برمی‌خیزد و به گوش می‌رسد، این صدا تأثیری عمیق بر دل می‌گذارد. به عبارت دیگر، احساسات واقعی و عاطفی می‌توانند از راه صدا منتقل شده و در قلب دیگران نفوذ کنند.
خوش است بی سر و پایی ولی زخود رفتن
زحق نمی گذرم عالمی دگر دارد
هوش مصنوعی: زیبایی در بی‌نیازی و عدم وابستگی به جلوه‌هاست، اما من هرگز از حقایق و اصول آزادم نمی‌گذرم؛ زیرا دنیای دیگری در این درک وجود دارد.