شمارهٔ ۴۰۰
نوبهار است و شد از بسکه فراوان گل سرخ
کوه و صحرا برد امروز به دامان گل سرخ
باغ را موج صفا از سر دیوار گذشت
کرده تا در چمن نامیه طوفان گل سرخ
نکهت طرهٔ مشکین تو دارد زانرو
به کف باد صبا داده گریبان گل سرخ
ساغر و خنده زنان روی برافروخته باز
آمدی نام خدا چون به گلستان گل سرخ
باد شادی و غم عاشق و معشوق مدام
تا بود ناله کنان بلبل و خندان گل سرخ
قرمزی شاه نجف زینب این نه چمن است
هست در گلشن امکان شه مردان گل سرخ
سایهٔ مرحمتش تاج سر جویا باد
تا به گلزار بود خرم و خندان گل سرخ
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نوبهار است و شد از بسکه فراوان گل سرخ
کوه و صحرا برد امروز به دامان گل سرخ
هوش مصنوعی: بهار فرارسیده و گلهای سرخ در کوهها و دشتها به قدری زیاد شدهاند که امروز به دامن گل سرخ آمدهاند.
باغ را موج صفا از سر دیوار گذشت
کرده تا در چمن نامیه طوفان گل سرخ
هوش مصنوعی: درختان و گلهای باغ با نسیم خوشبو و دلنشینی از بالای دیوار عبور کردند و تا چمنها رسیدند، جایی که طوفانی از گلهای سرخ را به همراه دارد.
نکهت طرهٔ مشکین تو دارد زانرو
به کف باد صبا داده گریبان گل سرخ
هوش مصنوعی: عطر و بوی خوش موهای مشکی تو به قدری دلنشین است که نسیم صبحگاهی، پیراهن گل سرخ را به تو تقدیم کرده است.
ساغر و خنده زنان روی برافروخته باز
آمدی نام خدا چون به گلستان گل سرخ
هوش مصنوعی: با نوشیدن و لبخند زدن، دوباره با چهرهای پرنشاط و سرزنده به یاد خدا آمدی، همچون گل سرخی در باغ گلها.
باد شادی و غم عاشق و معشوق مدام
تا بود ناله کنان بلبل و خندان گل سرخ
هوش مصنوعی: نسیم، حامل احساسات عاشق و معشوق است و همیشه میان شادی و غم در حال وزیدن است. بلبل با نالههایش و گل سرخ با لبخندش، این حالت را بیان میکنند.
قرمزی شاه نجف زینب این نه چمن است
هست در گلشن امکان شه مردان گل سرخ
هوش مصنوعی: قرمزی گلهای زینب در نجف، نشانهای از وجود مردان بزرگ و شخصیتهای برجسته در جهانی است که در آن زندگی میکنیم. این رنگ و زیبایی، نمایانگر عشق و فداکاری آنهاست که همچون گلی در میان باغ زندگی میدرخشد.
سایهٔ مرحمتش تاج سر جویا باد
تا به گلزار بود خرم و خندان گل سرخ
هوش مصنوعی: امیدوارم که لطف و محبت او همیشه بر سر من باشد تا در باغی پر از گلهای سرخ شاد و خندان زندگی کنم.

جویای تبریزی