هوش مصنوعی: اگر سهم من از درد سینه‌ام چیزی بود، مجنون با اشک‌هایش دریای خون را از چشمش به هامون می‌رساند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای که به باده روی می‌آوردم و از آن لذت می‌بردم، احساس می‌کردم که بار سنگین دانش و خرد فلسفی را که بر دوش داشتم، سبک می‌کنم.

هوش مصنوعی: از پس تسخیر جهان، زیبایی تو مانند نگینی درخشان است که از موج لطافت لعل میکون جدا شده است.

هوش مصنوعی: خداوند با چشم بد لیلی مراقبت کند، چرا که از زیبایی‌های ابرویش، دین مجنون را رواج داده‌اند.

هوش مصنوعی: در نهایت، رازهای درونم مانند رنگ گل آشکار می‌شود. دیگر چیزی پنهان نخواهد ماند و دل‌های پر از درد و عشق، صد زبان خواهند داشت تا سخن بگویند.

هوش مصنوعی: اگر دردی مانند دیوانگان عاشق را تجربه کنی، متوجه خواهی شد که اندازهٔ نادانی و بی‌خود بودن در برخی افراد مانند یک قطره در دریا است.

هوش مصنوعی: تو با خیال‌های رنگارنگ خود، چرا پنهان بمانی؟ که درخت سرو خوش‌تراش و موزون، در میان شعرها و سرودها شهرتی دارد.