جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نبود دلی که در طلب اعتبار نیست</p></div>
<div class="m2"><p>آسودگی گل چمن روزگار نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از فیض داغ عشق که گل گل شکفته است</p></div>
<div class="m2"><p>دل را امید و بیم خزان و بهار نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۳۸۸

نبود دلی که در طلب اعتبار نیست
آسودگی گل چمن روزگار نیست
از فیض داغ عشق که گل گل شکفته است
دل را امید و بیم خزان و بهار نیست

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به بیان احساسات و خواسته‌های انسانی می‌پردازند. شاعر اشاره می‌کند که هیچ دلی نیست که به دنبال اعتبار و ارزش نباشد و آرامش وجود ندارد. عشق و دلبستگی باعث شکوفایی گل‌ها می‌شود، اما دل‌ها همواره در نگرانی و امید به آینده هستند، یعنی در تضاد بین خوشی و غم زندگی قرار دارند.

شمارهٔ ۳۸۶

شمارهٔ ۳۸۷

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که در جستجوی ارزش و اعتبار نباشد، زیرا آرامش و راحتی در زندگی همانند گل و چمن برای هیچ‌کس وجود ندارد.

نبود دلی که در طلب اعتبار نیست

آسودگی گل چمن روزگار نیست

هوش مصنوعی: از چون عشق داغی که به وجود آمده، دل امیدوار و نگران فصل‌های خزان و بهار نیست.

از فیض داغ عشق که گل گل شکفته است

دل را امید و بیم خزان و بهار نیست

شمارهٔ ۳۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده