هوش مصنوعی: زلف‌های جانان با زیبایی و خوش‌خطی خود، دل‌ها را آرام می‌کرد. اما گویی از پریشانی و اندوه، با خود و سایه‌اش در حال جدال بود.

هوش مصنوعی: زیبایی پنهان تو مانند شمعی است که در زیر دامان پرنده‌ای، رنگ و نور خاصی دارد و به دلیلی که شاید در زیر زمین است، همیشه در حال شوخی و بازی است.

هوش مصنوعی: با اینکه ما در مسیر او قرار گرفتیم و به خاک پایش تبدیل شدیم، اما در دل‌مان کینه‌ای همچون جرقه‌ای در سنگ باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در شب وقتی که به فکر چهره‌اش بودم، تا صبح دلم پر از آرزو و حس و حال‌های شگرف بود، اما در عین حال احساس می‌کردم که این حس‌ها برایم کوچک و محدودند.

هوش مصنوعی: نامه‌ای که پر از شوق و اشتیاق است، توسط پیام‌آور به دست دیگری می‌رسد، اما زیبایی او به قدری است که نمی‌خواهد نام مرا به زبان بیاورد، زیرا برایش عیب و ننگ محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: من کجا و توانایی بی‌نیازی او کجا؟ من چه‌طور می‌توانم به دنبال جذبه‌ها و زیبایی‌های او بروم، در حالی که او مانند کوهی است که بدون سنگ و سختی نمی‌توان به آن رسید؟