شمارهٔ ۳۴۶
قسمت هرکس ز نعمت خانهاش پیمانهای است
آنکه ز ابر رحمتش هر قطره رزق دانهای است
جوش یکرنگی ز بس با هم نیاز و ناز داشت
در نظر هر شعلهٔ شمعم پر پروانهای است
بیتو دل در سینهام افگنده شور محشری
بیتکلف طرفه سرمستی عجب دیوانهای است
با توکل ساز و در بند غم روزی مباش
زانکه هر دندان کلید رزق را دندانهای است
پیش روی ماه من لیلی نیارد سبز شد
قصهٔ مجنون به پیش وحشتم افسانهای است
سر به محراب خم شمشیر میآرم فرود
قبلهام پیوسته طاق ابروی مردانهای است
در هوایش دل به حیرت داده جویا دیده را
برامیدش باز آغوش در هر خانهای است
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
قسمت هرکس ز نعمت خانهاش پیمانهای است
آنکه ز ابر رحمتش هر قطره رزق دانهای است
هوش مصنوعی: هر فردی مقداری از نعمتهای زندگی را دارد که به او تعلق گرفته است. کسی که از رحمت خدا بهرهمند است، هر بار که برکت و روزی به او میرسد، مانند قطرهای از باران است که به او داده میشود.
جوش یکرنگی ز بس با هم نیاز و ناز داشت
در نظر هر شعلهٔ شمعم پر پروانهای است
هوش مصنوعی: رابطهای عمیق و صمیمی بین دو نفر وجود دارد که به خاطر محبت و توجه به یکدیگر، احساس شادی و زیبایی ایجاد کردهاند. در این فضا، هر یک از آنها برای دیگری مانند شمعی درخشان به حساب میآید که پروانهها را به سوی خود جذب میکند.
بیتو دل در سینهام افگنده شور محشری
بیتکلف طرفه سرمستی عجب دیوانهای است
هوش مصنوعی: دل من بدون تو به شدت پریشانی و شور و شوق دارد. در این حالت احساسات عمیق و غیرقابل کنترل را تجربه میکنم و این دیوانگی عجیبی است که من به آن دچار شدهام.
با توکل ساز و در بند غم روزی مباش
زانکه هر دندان کلید رزق را دندانهای است
هوش مصنوعی: به خودت اعتماد کن و نگذار غم و اندوه بر تو غلبه کند، چرا که هر مشکلی که داری میتواند به راهی برای به دست آوردن روزی و نعمت تبدیل شود.
پیش روی ماه من لیلی نیارد سبز شد
قصهٔ مجنون به پیش وحشتم افسانهای است
هوش مصنوعی: مقابل چهرهی زیبا و ماهرویم، لیلی نمیتواند سبز شود و داستان مجنون در برابر شور و شوق من تنها یک افسانه است.
سر به محراب خم شمشیر میآرم فرود
قبلهام پیوسته طاق ابروی مردانهای است
هوش مصنوعی: من سرم را در برابر محراب خم میکنم و با دل و جان به نماز میایستم، زیرا همیشه در برابر قبلهام، قوس ابروی مردانهای قرار دارد که توجهام را جلب میکند.
در هوایش دل به حیرت داده جویا دیده را
برامیدش باز آغوش در هر خانهای است
هوش مصنوعی: در فضای او انسان دلش به شگفتی میافتد و چشمش را به سمت او میگشاید، در هر مکان و گوشهای او را میتواند یافت.

جویای تبریزی