هوش مصنوعی: زبان، که وظیفه‌اش بیان و رهبری کلام است، همیشه در طلب و نیاز به کلامی از قلب می‌باشد.

هوش مصنوعی: سخنان من مانند رشته‌های زنجیر شده‌اند که قلب من را در دام خود گرفته‌اند و این دلنوشته‌ها تمرکز و وضوح خاصی دارند.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی تلاش کن مفهوم بیگانه را درک کنی، اگر دلت می‌خواهد با کسی آشنا شوی، صحبت کن.

هوش مصنوعی: نرگس تو به یک رنگ و حال جدیدی افتاده، و این صحبت‌ها که درباره‌ات می‌شود، نشان‌دهنده‌ی اهمیت و اعتبار توست.

هوش مصنوعی: سخن مانند نوری است که دل‌ها را روشن می‌کند، همان‌طور که آفتاب زمین را روشن می‌سازد.

هوش مصنوعی: دلم آرزو دارد که غنچه‌ای که هنوز باز نشده، در آینده شکوفا شود و زیبایی آن به مانند گلی باشد که زبان به سخن می‌آورد و احساساتش را ابراز می‌کند.

هوش مصنوعی: سخن صحیح را از افرادی بپرس که دچار درد و رنج هستند، زیرا حال و هوای ما به گونه‌ای است که سخنان‌مان مانند مومیایی، در خودمان محبوس و شکسته است.