هوش مصنوعی: رفتی و دل من از شدت غم در هم ریخته است. در باغ، هر شاخه گلی که هست، به درست بودن تو به سوگ نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر کلمات بی‌محتوا از نوک قلمی خارج شود، مانند نقشی بر روی خاتم برای افراد ساده‌لوح است.

هوش مصنوعی: عذرخواهی می‌تواند راه حلی باشد برای دل‌هایی که آزرده شده‌اند، همان‌طور که نرمی و لطافت می‌تواند زخم‌های تیز زبان را تسکین بخشد.

هوش مصنوعی: اگر خود را نشناسی، دانای ترین انسان‌ها را شعرهای خوب غالباً با نام مولوی می‌شناسند، اما من چیزی نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: امشب در دل من آرزوی شادی و سرخوشی وجود دارد. اگرچه تو هرچقدر هم که جام را پر کنی، هنوز برای من کم خواهد بود.

هوش مصنوعی: ما شادی و شیطنت را فقط در دامن خوف و خطر می‌یابیم، زیرا مانند شعله‌ای که در آغوش حوریان پنهان است، سرشار از اشتهای زندگی هستیم.

هوش مصنوعی: هرگاه می‌توانی، در برابر دشمن سرکش مقابله کن و نگذار او به تو آسیب بزند. زیرا وقتی که او شکست خورده و زمین‌گیر نشده، خطر کمتری دارد.

هوش مصنوعی: ای بی‌رحمی که با عشق بازی می‌کنی، بر روزهای جوانی و شیرینی‌های عشقم رحم کن. هنوز چهرهٔ ذهنم پر از نشانه‌های غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: انتخاب کن که وجود نداشته باشی، زیرا راه رسیدن به کمال و مقام بالا تنها از طریق پذیرش واقعیت و حقیقت است. در واقع، نشانه‌ی صلح و آرامش همین ارتباط با حقیقت است.