هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات وابسته به شراب ناب نیست؛ امواج دریا برای حرکت و زندگی خود نیازی به آب ندارند.

هوش مصنوعی: قدر و ارزش نعمت‌ها هنگامی بیشتر مشخص می‌شود که بسوی زوال و از دست رفتن بروند. مانند دندان که تا زمانی که هست، اهمیتش را درک نمی‌کنیم، اما وقتی برود، متوجه ارزش آن می‌شویم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چشم‌های زیبا و گوهربار او را نبینیم، امیدهای ما مانند مزرعه‌ای هستند که نمی‌تواند تشنگان را سیراب کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبای تو آن‌قدر بلند است که کسی نمی‌تواند به آن دست یابد، حتی اگر کسی بخواهد با چشمان دلش و با کمکی از علم نجوم به آن نزدیک شود.

هوش مصنوعی: عشق و محبت از عالم بالا توسط کسانی که در این راه هستند به ما می‌رسد و سفر کردن برای اهل درد تنها از درون دل ممکن است.

هوش مصنوعی: چشم‌ها در حیرت نمی‌مانند مگر اینکه دل در اضطراب باشد. همان‌طور که تصویری در آینه بدون پس‌زمینه‌ای از جیوه نمی‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر یک موی مژگان چون خار و خس، به قدری ارزشمند است که حتی در شرایطی که از گریه به وجود می‌آید، از سیلاب کمتر نیست.

هوش مصنوعی: هر کس که به دنبال خوشی و شادی نیست و تلخی می‌گوید، یار توست. اما کسی که هرگز دل کسی را نمی‌آزارد، از دوستانی نمی‌تواند باشد.