هوش مصنوعی: در مسیر جستجوی خواسته‌ها و آرزوهایمان، ضعف و ناتوانی به ما چنگ انداخته است و می‌تواند به حدی برسد که اثرات آن به شکل زنجیری ما را به خود ببندد.

هوش مصنوعی: ما به خاطر ناراحتی بی‌دلیلی او ویران شده‌ایم. اگر او بتواند غبار ناراحتی را از دل ما دور کند، ما بهبود خواهیم یافت.

هوش مصنوعی: توانایی ما به اندازه‌ای است که توانسته‌ایم نور خورشید را در خود بگنجانیم. در حال حاضر، صاعقه‌ای که به وجود آمده، به خاطر هراس و قدرت شمشیر ماست.

هوش مصنوعی: ظاهر من نه تنها قدرت پرواز ندارد، بلکه حتی ناله‌ای که از درد بلند می‌شود هم نمی‌تواند مرا از زنجیر محدودیت‌ها آزاد کند.

هوش مصنوعی: نگرانی و بی‌دلی بی‌دلیل برای چه باید ما را آزار دهد؟ این همه ناراحتی بی‌مورد از چیست و چه گناهی متوجه ماست؟