هوش مصنوعی: در سرزمینی که دل من عشق را یاد گرفته بود، روح و فضای آنجا به حالت سوخته و نابود شده درآمده بود.

هوش مصنوعی: نور شمعی که در اتاق بود، وقتی که دود از پنجره خارج شد، به همین دلیل که به خاطر شرم و حیا چهره‌ات سرخ و برافروخته شده بود.

هوش مصنوعی: رفتن او مانند موجی است که در رودخانه جاری می‌شود، مانند بارانی که از ابرهای بهاری می‌ریزد. او به خاطر احساساتی که در دلش جمع کرده بود، اینگونه رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که شروع به صحبت درباره عشق کردم، گویی راز درونم شکوفا شد؛ انگار که زخم‌های قلبم را با تار نفس‌ام دوخته بودم.