هوش مصنوعی: امروز اسیران ناز تو در زنجیر هستند و حلقه‌ای که از چشم‌های معشوقان به گردن دارند، مربوط به زلف‌های گره‌خورده توست.

هوش مصنوعی: بعد از مرگ هم آتش دل ما کم نشد، هرچند به اندازه‌ی آبی که شمشیر تو داشت، بر سر ما ریخته شد.

هوش مصنوعی: شرم می‌کنم از این که هر بار که چهره‌ات را آشکار می‌کنی، جنگ‌هایی به پا می‌شود که هنرمند با قلمش تصویر تو را می‌کشد.

هوش مصنوعی: به یاد ایامی می‌افتم که هر رشته از زلف کج او، آماده به دام انداختن و تسخیر قلب من بود.