جویای تبریزیشمارهٔ ۲۹۵
همین نه مصرع موزون تراقد دلجوست
که خط پشت لبت حسن مطلع ابروست
شب فراق تو خوناب اشک سیلابی است
که کبک را به سر کوهسار تا زانوست
به جنبش مژه چشمت گشود عقدهٔ دل
برات خرمی ما به شاخ این آهوست
من و تو چون دو زبان قلم یکی شده ایم
میان ما و تو جویا نگنجد ار یک موست
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
همین نه مصرع موزون تراقد دلجوست
که خط پشت لبت حسن مطلع ابروست
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که زیبایی و جذابیت ابروهای تو، که به‌نوعی به خوش‌خطی و دل‌انگیزی لب‌هایت اشاره دارد، باعث جلب توجه و محبت دیگران می‌شود. این نکته در واقع بیان‌کننده تاثیر زیبایی ظاهری بر دل‌ها و احساسات است.
شب فراق تو خوناب اشک سیلابی است
که کبک را به سر کوهسار تا زانوست
هوش مصنوعی: در شب جدایی از تو، اشک‌هایم به حدی فراوان و دردناک هستند که مانند جویباری می‌ریزند و حتی کبک را در بالای تپه تا زانو خیس می‌کنند.
به جنبش مژه چشمت گشود عقدهٔ دل
برات خرمی ما به شاخ این آهوست
هوش مصنوعی: با تکان خوردن مژه‌هایت، راز دل ما را آشکار کردی و خوشبختی‌مان به زیبایی این آهو وابسته است.
من و تو چون دو زبان قلم یکی شده ایم
میان ما و تو جویا نگنجد ار یک موست
هوش مصنوعی: من و تو مانند دو نیمه یک قلم شده‌ایم، میان ما هیچ فاصله‌ای وجود ندارد حتی به اندازه یک مو.