هوش مصنوعی: همواره لذت نوشیدنی در عمق وجودم حس می‌شود، به‌طوری که گویی این شادی از شفافیت و زخم‌خوردگی من نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من از عشق محبوبی که در دل خود کاشته‌ام، به‌دست آورده‌ام که دل‌خواسته‌ام از این دو جهان بگذرد و به او بپیوندد.

هوش مصنوعی: مقصود از سفر در عشق، تواضع و فروتنی است و در مسیر طلب، نرسیدن و از پا افتادن، خانه و مقصد من شده است.

هوش مصنوعی: از اشتیاقی که به آن جذابیت دارم، فهمیده‌ام که او هم به من علاقه‌مند است.

هوش مصنوعی: محراب عبادت و پرستش، جایی است که عاشقان واقعی در آن به جانبازی می‌پردازند. این تیغ منحرف، که در کمر قاتل من قرار دارد، نماد ظلم و ستمی است که بر من روا داشته شده است.

هوش مصنوعی: دلتنگی من مانند گردشی است که زمین به دور خود دارد، زیرا این حالت بی‌تابی من نشانه‌ی زخم‌خورده بودنم است.

هوش مصنوعی: عاشقی که از خود جدا شده است، در تنهایی و غربت به سر می‌برد. هر جا که بروم، حس می‌کنم که خانه‌ام همان جاست، چون همیشه با خودم هستم.

هوش مصنوعی: دریا ارزش خود را به خاطر بی‌فایده بودن جواهراتش از دست نمی‌دهد. این ابداعی که من دارم، چشمی است که احساسات عمیق و دریایی من را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: این جمله به تصویر کشیدن حالتی عمیق و احساساتی است. قطره‌ای از خون سوخته که به خاطر عشق و عظمت آن به وجود آمده، سمبلی از دل و احساسات عمیق من است. این قطره نشانه‌ای از شور و شوق و درد درونی است که در اثر عشق در وجودم جاری شده است.