هوش مصنوعی: از لبانی که همچون نوشدارویی برای جان‌های خسته عمل می‌کند، یک بوسه مثل مومیایی کردن این دل شکسته است.

هوش مصنوعی: هر زمان که زیبایی و شکوه چمنزار را می‌بینم، چشمی به شوق و غم دیده‌ام که مانند لاله‌ای در خون غوطه‌ور است.

هوش مصنوعی: در این روزگار، هیچ شادی‌ای از غم جدا نیست و هر گلی که می‌روید، در دلش اندوهی نهفته دارد.

هوش مصنوعی: از زیبایی باغ چها باغ چه نتیجه‌ای گرفته شده است، در حالی که غم در دل مثل یک مربع نشسته و فضا را گرفته است.

هوش مصنوعی: از دوری تو، توازن و آرامشم از بین رفته و غزالی که به یاد تو در ذهنم می‌چرخید، دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: با اینکه او از زیبایی و پاکی دلش باخبر است، چرا این همه زینت و جواهر بر خود بسته است؟

هوش مصنوعی: دل من درکلفتگی دارد و انتظار گشوده شدن این غم را می‌کشد. این احساس به خاطر زیبایی توست که مانند گلی در باغ، به چوبی بسته شده است و امید به آزادی‌اش به دل من آرامش نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگز از کسی که به دنبال محبت و توجه توست، روی گردان نشو، چرا که او در حالت ضعف و خستگی به سر می‌برد و نیازمند محبت توست.