هوش مصنوعی: اگر جسد بی‌جان من در خاک باشد، تپش زندگی‌ام را به شیشهٔ آسمان یا بر سنگ مزارم نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: درد فقدان تو نه تنها روزهای من را تیره و تار می‌کند، بلکه مانند داغ لاله‌ای که در خون غوطه‌ور است، شب‌های تاریکم را نیز می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به یاد آن بهار که گل‌ها می‌درخشیدند، اشک من باعث می‌شود که باغ‌های بهشتی حسرت‌خیر شوند و جیب و دامن من را پر کند.

هوش مصنوعی: عجیب است که اگر در روز قیامت از خواب ناز بیدار شود، به خاطر زیبایی و جلال چشمانش که مرا از قرار و آرامش انداخته، همه چیز را تحت تاثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: دل شکسته و غمگین من مانند رگی است که در خون جگر می‌چسبد و در سختی‌ها و مشقت‌های زندگی، در پی فهمیدن درد و رنج خود هستم.