هوش مصنوعی: عشق من به تو باعث شده که جانم در دستان تو باشد، و من با اشتیاق تمام زیبایی‌ها و ناز تو را تحمل می‌کنم، حتی اگر تیر عشق تو به دلم نشسته باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که بتوانیم بدون نگرانی و با آرامش در زیر آسمانی پر از کینه زندگی کنیم، این ویرانه را از هر طرف که نگاه کنیم، دیوارهایش به سمت این سو متمایل هستند.

هوش مصنوعی: اگر سالک از دنیا عبور نکند، چگونه به هدفش خواهد رسید؟ مانند جرقه‌ای که زمانی که از دنیا چشم می‌پوشد، در منزل خود قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: رفتار نیکو و خلق خوب تو باعث شده که تنها اشک‌های پشیمانی آبرویت را حفظ کند؛ در غیر این صورت، این باران فقط نماد بی‌فایده بودن تلاش‌ها و کارهایی است که به نتیجه نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: آزادگان وقتی که از دنیا می‌روند، گریه نمی‌کنند. اشک‌های من نشانه‌ای از پاداش عمل قاتل من است.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو آنقدر درخشان و دلرباست که نور ماه در برابر آن هیچ است و زیبایی تو باعث می‌شود تا حتی نور خورشید هم در مقایسه با تو فاقد ارزش و اعتبار باشد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر ناله‌های بلبل عاشقانه، به دنبال کشف حسی عمیق و زیبایی است؛ آیا بوی محبوبی در فضای شب وجود دارد که به نوعی در تماشاگاه عشق نمایان شود؟