هوش مصنوعی: در روز قیامت وقتی که نتوانیم سخن بگوییم، همین که از ما عذرخواهی کنیم کافی است. سکوت ما در برابر شرم و ننگ‌ها، خود گواهی بر اعمال ما خواهد بود.

هوش مصنوعی: ما در دوران بهار به یاد نوشیدنی‌هایی که ما را سرخوش می‌کند، غم‌های خود را فراموش می‌کنیم؛ اما تا کی می‌توانیم زیر سایهٔ این پناهگاه آرامش بمانیم؟

هوش مصنوعی: برای دستیابی به هدف در عشق، باید از خودخواهی و فراموشی عبور کنی. وجود یک راهنما مانند خضر برای ما کافی است تا راه را پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: در دعوی عشق تو نیازی به شاهد نیست، همینکه نشان دلی را بر صفحه دل ما گذاشته‌ای کافی است.

هوش مصنوعی: در شب‌های دوری از او، یادش را جست‌وجو می‌کنیم و به این اندازه در عشق ورزی‌ها، گناهان ما کافی است.