هوش مصنوعی: دل من به آرزوی او راضی شده و دیگر این شور و هیجان برای عشق او در درونم کافی است.

هوش مصنوعی: در عشق، تمام وجودم پر از خون شد و به خاطر شدت احساسم، از فشار دستان او، خون ریختم.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند در مکان مقدس کعبهٔ هدف، راهی به من نشان دهد؟ من خود را از خواسته‌ام دور نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: در حیرت هستم که برای عشق او کجا جانم را فدای او کنم، زیرا تمام وجودم پر از شوق و محبت به اوست.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه به دیدار او بروم، اشتیاق و تمناهای او مرا از جایم حرکت می‌دهند و به گلشن می‌برند.

هوش مصنوعی: من از سرنوشت شوم خود همیشه دردم را با رنگ لاله می‌جویم و نشان دلتنگی و آرزوی او بر دلم نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی به رنگ سبز درختان و گیاهان نگاه می‌کنم، یاد بهار و تازگی آن برایم زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: در سینه‌ام جایی کوچک پر از غم و اندوهی است که مانند یک شهر بزرگ احساس می‌شود. درد من از عزیزانم است و گاهی لحظاتی برایم پیش می‌آید که این احساسات را بهتر درک کنم.

هوش مصنوعی: هر جا که اختلاط جام و مینا را ببینم، یاد همدلی و صمیمیت مستان به ذهنم می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی به یاد آن گل و زیبایی‌اش می‌افتam، دلم به وجد می‌آید و به یاد بهار و پرندگان خوشخوان می‌افتم.

هوش مصنوعی: هر جا که برگ لاله‌ای را بر روی زمین ور افتاده ببینم، دل‌ام با احساس درد و حسرت پر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که سرمه را در چشمان بتی می‌بینم، به یاد زیبایی‌های میدان نقش جهان در اصفهان می‌افتم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در مورد تسلیم صحبت کنم، زیرا وقتی به این موضوع فکر می‌کنم، یاد آرزویی می‌افتم که دامن تخت سلیمان را به یادم می‌آورد.