هوش مصنوعی: امشب با یار رفیق خود که مانند سرو است، در آغوشش گل‌هایی را چیده‌ام و لحظات زیبایی را سپری می‌کنم.

هوش مصنوعی: امشب به خاطر انتظار تو مثل شمعی که در برابر باد قرار گرفته، در مسیر عشق تو آب شده‌ام.

هوش مصنوعی: از رفتن تو آن‌قدر دلگیر و غمگین شدم که دیگر کافی است، حتی اگر بخواهم بخندم، این درد را در دل دارم و نمی‌توانم آن را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از شدت عشق و زیبایی معشوقه‌اش سخن می‌گوید. او از بوی خوش گل‌ها و فضای دل‌انگیز گلشن معشوقه‌اش صحبت می‌کند که باعث شده خوابش را فراموش کند. همچنین به حالتی اشاره دارد که احساس خستگی و بی‌تابی کرده و در شب، به خاطر این عشق، رنگ و رویش تحت تاثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: سخن من به اندازهٔ جانم ارزشمند است و سال‌هاست که از لبانم جاری می‌شود، زیرا امشب برای تو، لبی را که شیرینی‌اش را چشیده‌ام، به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: به مسیر اصلی سیر و سلوک رسیده‌ام و با اشتیاق به دنبال زیبایی‌های چهره‌اش در کوچه‌های باغش می‌دوم. امشب ماجراجویی خاصی را آغاز کرده‌ام.