هوش مصنوعی: امشب شب جدایی است و من در حالی که دستم به پیراهنم می‌رسد، احساس بی‌قراری می‌کنم. مانند گلی که دامنش چاک شده، نمی‌توانم بدون تو آرام بگیرم و همه‌چیزم را برای تو فدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ کس به اندازه تو در فن نیرنگ و فریب هنرمند نیست، چرا که چشمانت به دیگران نمی‌نگرد و توجهت تنها به من است امشب.

هوش مصنوعی: چراغ من به خاطر نور خورشید روشن است، همان‌طور که زیبایی‌های عالم از دامن کسی چون ما الهام می‌گیرد. امشب هم به همین دلیل است.

هوش مصنوعی: امشب در مهمانی، گل زیبایی و جلوه‌ای خاص دارد که مانند شراب سرخ، دل را پر از احساسات می‌کند. زیبایی آن به قدری است که آدم را غرق در لذت و شور می‌سازد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی عاطفی و احساسی اشاره دارد، در آن شخص از دردی که به خاطر عشق و غیرت احساس می‌کند، صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که چگونه مژگان او به خاطر این احساسات به خونریزی افتاده و هر تار موی او مانند خار به تنش می‌زند، به نوعی نشان‌دهنده‌ی رنج و کشش درونی است که در این شب تجربه می‌کند. این احساسات نشان‌دهنده‌ی شدت عشق و غیرتی است که برای معشوق خود دارد.

هوش مصنوعی: امشب، یاد چهره‌ام در دل تجلی یافته و با حسرت به آن نگاه می‌کنم. آهی از من برمی‌خیزد که به درخت نخل ایمن حسادت می‌کند.