هوش مصنوعی: من در دل خود آه و ناله‌ای پر از درد را مخفی کرده‌ام، شمع وجودم مانند لاله‌ای که در گره خود دود دارد، شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات را با رنگ مشکی تیره‌ای که دارد، به نمایش گذاشته‌ای، در حالی که حتی با وجود نیاز به آتش، رایحه‌ی دود را به خود جذب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هر کدام از غنچه‌ها با تمام وجود و زبان‌های مختلف خود سخن گفته‌اند و به ما هشدار می‌دهند که باید برای دل‌های پرخون و آزرده‌مان راهی پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: در عشق می‌توان وضعیت واقعی انسان را دید؛ در این زمینه، سوختن و از بین رفتن، قابلیت‌ها و عیوب را همچون بخور نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گل نمی‌تواند به اختیار خود در خاک قرار بگیرد، زیرا هر گونه بی‌نظمی یا پریشانی نمی‌تواند مانع بخشندگی و جوانمردی شود.

هوش مصنوعی: من تشنهٔ شراب هستم، ای ساقی، امیدوارم که مهربانی کنی و سایهٔ آن ستارهٔ خوشبختی را بر سرم بیفکنی.

هوش مصنوعی: با گفتن "یا علی" از فیض و برکت نام او بهره‌مند شو و به وسیله این شعر از دنیای پنهان، به دنبال سرنوشت نیکو و پایانی خوش برای محمود باش.