جیحون یزدی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنچای که چون خور دهد از جام شعاع</p></div>
<div class="m2"><p>از قلب زدوده زنگ و از مغز صداع</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همرنگ می است لیک می را باوی</p></div>
<div class="m2"><p>فرقیست که در میان جلق است و جماع</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

آنچای که چون خور دهد از جام شعاع
از قلب زدوده زنگ و از مغز صداع
همرنگ می است لیک می را باوی
فرقیست که در میان جلق است و جماع

هوش مصنوعی: این شعر درباره تأثیرات گوناگون نوشیدنی‌ها (به ویژه می) بر روح و جسم انسان صحبت می‌کند. شاعر به تفاوت میان نوشیدن می و عمل جنسی اشاره می‌کند و می‌گوید که هرچند می رنگ و حالتی مشابه دارد، اما اثرات و نتایج آن با هم متفاوت است. در نهایت، شاعر به پاکسازی قلب و ذهن از ناخالصی‌هایی مانند زنگ و درد سر اشاره می‌کند که می‌تواند به واسطه‌ی نوشیدن می حاصل شود.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: جایی که خورشید عشق را با نورش سیراب کند، زنگارها از دل برطرف می‌شوند و آلام و دردها از مغز پاک می‌گردند.

آنچای که چون خور دهد از جام شعاع

از قلب زدوده زنگ و از مغز صداع

هوش مصنوعی: شراب رنگ واحدی دارد، اما بین شراب و دیگر مایعات تفاوتی هست که در میان خودارضایی و نزدیکی قابل مشاهده است.

همرنگ می است لیک می را باوی

فرقیست که در میان جلق است و جماع

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده