هوش مصنوعی: ای جوانی که زیبایی و ناز تو روح مرا تازه می‌کند، مرا از آن شراب قدیمی سیراب کن.

هوش مصنوعی: خلعت شاهانه‌ای که بر چهره‌ی زری نشسته، زیبایی او را به حدی افزایش داده که همچون آصف، دارنده‌ی جمال خیره‌کننده و پر از برکت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به حضور او با قامت زیبایت مثل درخت نارون و به پیش او با چهره‌ات مانند آتش‌دان پرنور حاضر شو.

هوش مصنوعی: گاهی فقط شراب است و بس، ای ماه تابان که ما به خاطر تو زندگی‌مان را صرف کرده‌ایم. حاصل عمر ما را چون گردون، بر درخت انگور آویخته‌اند.

هوش مصنوعی: تو از وضعیت من آگاهی داری و می‌دانی که باید مدتی مست باشم. از حالت مستی‌ام چیزی به کسی نمی‌گویم و به هر چیزی توجهی ندارم.

هوش مصنوعی: خصوصاً این که بهانه‌ای برای من پیش آمد که آصف، لباس فاخر و زیبایی بر تن کرد.

هوش مصنوعی: از سرزمین عجم، نوا و آواز می‌آید و به عراق عرب می‌رسد. این شور و حال ما ناشی از حسد است و جان مخالفان به لبشان رسیده.

هوش مصنوعی: فرستاده‌ی شاه همایون به دیوار کربلا حمله کرد و به راه نشابور می‌خواست برود، که شگفت‌آور است.

هوش مصنوعی: ای حسن اخلاق، در این مجالس حسینی، نغمه‌های زیبا و دلنواز را از صدای خوشی بشنو.

هوش مصنوعی: ای معشوق، تا کی باید به داستان و افسانه‌های تو گوش بسپارم؟ آیا تا همیشه باید در انتظار وصالت باشم و با عشق تو دنباله‌رو شوم؟

هوش مصنوعی: تحمل من به انتها رسیده و اگر به بحث و جدل بپردازم، دیگر از افت آبرو چه باقی می‌ماند؟

هوش مصنوعی: امروز اجازه نمی‌دهم که فقط به یک بوسه راضی شوم، چون اگر کار به رندی برسد، بهتر است که همه چیز به‌طور کامل انجام شود.

هوش مصنوعی: در این بهشت، بودن در کنار تو لذت‌بخش است و نوشیدن از چشمه‌های شیرین آن، باعث خوشی و شادی است.

هوش مصنوعی: خوشحالی از اینکه تار موی تو و لباس‌های زیبا، گره‌هایی را باز می‌کند و در روز، بر زیبایی و درخشش وجودت می‌افزاید.

هوش مصنوعی: یادآوری عشق جوانان زیبا و لذت بوسه آنها خوشایند است، زیرا این احساس به نوعی واقعی و در عین حال نمادین مانند پلی است که دو طرف را به هم وصل می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات را ببینند، بت‌پرستان به عبادت تو مشغول می‌شوند، همان‌طور که بت‌پرستان در برابر بت خود سجده می‌کنند و مسلمانان نیز همچون کافرانی که به بت سجده می‌برند، به تو احترام خواهند گذاشت.

هوش مصنوعی: هرچند لباس او را مانند لباس دیگران آتش می‌زنند، اما نمی‌دانم چرا دامن او را خیس می‌کنند.

هوش مصنوعی: مردم برای تو چنان گرداگردت می‌چرخند که گویی مشک خطی که بر روی صورتت است، باعث جذابیت تو شده است.

هوش مصنوعی: خداوند چهره تو را به گونه‌ای آفریده که بوسه‌اش شایسته است وگرنه در آغاز خلقت، چهره من را هم می‌دید.

هوش مصنوعی: بیایید همراهم آرام بگیر و بدون هیچ حرفی، به عشق من توجه کن که قامت من به اندازه‌ای از زیبایی تو تحت تأثیر قرار گرفته که شبیه هلال شده است.

هوش مصنوعی: عشق تو در نهایت دور من یک خط کشید، انگار که این نقطه، ویژگی دایره را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: باری، ای زیبایی که موهایت بوی خوشی می‌دهد و بدنت در زیر پارچه‌ای نرم و لطیف نهفته است.

هوش مصنوعی: از شراب و سادگی‌ات اکنون به نظر می‌رسد که باید بیرون بروی، اما سوار بر اسب شو و خود را به مهمانی که در انتظار توست برسان.

هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و شکوه جشن و تماشای آن اشاره شده است. به طوری که در هر گوشه و کنار جشن، زیبایی خاصی وجود دارد و در واقع همه جا پر از زیبایی و جذابیت است. این تصویر نشان‌دهنده‌ی شکوه و جلال مراسمی است که با حضور مهمانان و زیبایی‌های اطراف، محیط را دل‌انگیز کرده است.

هوش مصنوعی: وزیر نجوم، خدمتی بوده که انصاف و عدالت را بنیاد گذاشته و با ایجاد ساختار علمی، مانع از انحراف از راه صحیح شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیتی می‌پردازد که هم از نظر مقام و مرتبه درśród بزرگان و افراد بزرگوار مورد احترام است و هم در میان افراد کوچک‌تر و عامه مردم نیز محبوب و مورد توجه قرار دارد. او به عنوان یک فرد نیکوکار و با اصالت معرفی می‌شود که به خاطر ویژگی‌های محترمانه‌اش مورد ستایش و قدردانی عموم قرار دارد.

هوش مصنوعی: حسینقلی خان راد مانند ستاره‌ای در آسمان است که عقل و تدبیر او به اندازه‌ای است که شب‌پره‌ها (حشرات شب‌زی) قبل از او راه نمی‌یابند. به عبارتی دیگر، او فردی با تدبیر و باوقار است که همه به او احترام می‌گذارند.

هوش مصنوعی: در نگاه اراده‌اش، بلندی آسمان به خاطر او از مقام خود پایین آمد و فتنه‌ای از آسمان به وجود آمد وقتی او بر مسند قدرت نشسته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از مشکلات و آسیب‌ها رهایی یابد، مانند کوهی است که در برابر سختی‌ها و شکست‌ها مقاومت می‌کند و هیچ چیز نمی‌تواند او را شکست دهد.

هوش مصنوعی: آسمان به زینتی خوش، همچون چادر عروسی می‌ماند که مسیرش به وسیله‌ی ریسمانی از شیره‌ی ماه وصل شده است.

هوش مصنوعی: کسی که با هزاران زبان در زمینه‌های مختلف صحبت می‌کند و بسیار باهوش به نظر می‌رسد، وقتی که به حقیقت و عمق موضوع برسد، نمی‌تواند تفاوت میان ظاهر و باطن را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: بر سر سفره‌ای با صدای بلند دعوت به خوردن و نوشیدن می‌شود، اما سخنگو از اینکه بیش از حد بخورید، شرم‌زده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به قدرت و ویژگی‌های خاص موجودی اشاره می‌کند که مانند یک درنده و قوی است. او وجود این موجود را ستایش می‌کند و برتری‌اش را بر رقبایش بیان می‌کند. همچنین به ویژگی‌هایی اشاره می‌کند که او را از دیگران متمایز می‌کند، مانند دلیری و شجاعت. در نهایت، ناپایداری و ضعف دیگران در برابر این شجاعت را مورد تأکید قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که برآورده شدن نیازها و لذت بردن از خوبی‌ها در کنار هم وجود داشته باشد، شایسته است که به سلیقه و ذوق درست اهمیت بدهیم.

هوش مصنوعی: ابرها باران می‌بارند و این باران طلا و نقره را به زمین می‌دهد. این کار با صدایی شگفت‌انگیز همراه است، اما در عین حال همه چیز در سکوت و آرامش انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: خالص بودن و سخاوت او از ذات پاک و سرشتی درست او نشأت می‌گیرد، اگر چه منبع و ریشه اصلی او از به وجود آمدن بخار و ابر ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای مثل تو که از زیبایی‌های آسمان‌ها و زمین‌های خداست، برادرت هم به دیگران مانند تو عزیز و گرانقدر است.

هوش مصنوعی: این دو نفر به قدری به هم متصل و متحد هستند که نیازهای مردم برآورده می‌شود؛ به گونه‌ای که مردم مانند حسنین (حسن و حسین) هدایت می‌شوند و رهنمون می‌یابند.

هوش مصنوعی: آسمان در سختی‌ها به تو الگو می‌دهد و عقل هم در کارها با او مشورت می‌کند.

هوش مصنوعی: از ذوق و هنر تو، در مجالس شادی، سر عرش می‌چینند و در میدان جنگ، کوه‌ها به تکه‌های کوچک تقسیم می‌شوند.

هوش مصنوعی: با قلم تو جنگ را به هم ریخته و لباس نیزه‌اش را در حمایت از تو پوشانده است.

هوش مصنوعی: برکت و موفقیت شما وابسته به مقام و منزلت شماست، و بی‌نیازی و آرامش نیز نتیجه بخشش و لطف اوست.

هوش مصنوعی: عشق و غضب تو موجب پیدایش جهان‌های خوب و بد است و اساس فایده و ضرر ناشی از غضب و رحمت توست.

هوش مصنوعی: خورشید ایوان تو، درخشش و روشنی دارد و گنبد خرگاه او، پناهگاهی برای پیروزی و فتح است.

هوش مصنوعی: جهان به عنوان جایی برای تو، در مسیر آسمان قرار دارد و قصر تو مانند معبدی است که در آن سجده می‌کنند و به آن احترام می‌گذارند.

هوش مصنوعی: دست پر نعمت تو به همه مردم بخشش می‌کند، و شمشیر قدرتمند او نیرو بخش اهل نظم و ترتیب است.

هوش مصنوعی: دامن احتیاط و مراقبت تو همچون چرخش آسمان با استقامت و اراده‌ات وابسته است و زیبایی و جذابیت تو همچون افساری است که بر روی آن به کار رفته است.

هوش مصنوعی: از افکار پخته‌ات، هر چیزی که جز وحی باشد، در نظر دل آگاه او، عقل پیر را به شوخی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مال و دارایی تو صرف افرادی بزرگ و با فضیلت می‌شود و راهنمایی و حمایت تو به نجات و عزت دیگران کمک می‌کند، چه آن‌ها از اشراف باشند و چه از طبقات پایین‌تر.

هوش مصنوعی: دل تو مانند اوست که برای هر مقامی آماده است و طبیعت او، مانند تو، در هر شرایطی نیکو و باارزش است.

هوش مصنوعی: او دارای ویژگی‌هایی است که به طور طبیعی و خالص در او وجود دارد و این ویژگی‌ها از انواع خاص و منحصر به فرد هستند.

هوش مصنوعی: پرتوهای آفتاب به جهان رنگ و روشنایی می‌بخشد، به‌گونه‌ای که هیچ کدام از ستاره‌ها در حساب و اندازه‌گیری آن نمی‌گنجند.

هوش مصنوعی: وقتی باران بهاری می‌بارد، ابرها آنقدر پرتوان می‌شوند که می‌توانند تیرهایی از نور را به سمت شیطان‌ها پرتاب کنند.

هوش مصنوعی: در این بیت به نظر می‌رسد که شاعر به مسأله‌ای از قضا و قدر یا تقدیر انسانی اشاره می‌کند. او به نقش انسان در برابر نیروهای بالای طبیعت و سرنوشت می‌پردازد. بلکه ممکن است به محدودیت‌های انسانی و نیاز به عزت و مقام والا در زندگی اشاره کند. در این راستا، همزمان بر چرخش روزگار و تغییرات آن تأکید می‌کند.