هوش مصنوعی: دختری از جلوه‌های الهی وجود داشت که در اسارت، با گریه و ناله و پاره کردن لباس‌هایش، در حال عزاداری بود.

هوش مصنوعی: قدرت و استحکام او از بار یتیمی تضعیف شده و ناگهان دو چندان گردیده است و درد و غم او به مانند خاری در دلش احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من در اضطراب و در آتش عشق یار، همه صبح چهره‌اش مانند شمعی در تاریکی شب روشن و زیباست.

هوش مصنوعی: هر شب به خاطر دوری از پدر تا صبح گریه می‌کند و در طول روز، مانند شبنم بر گلبرگ‌ها، می‌ریزد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات آه کشیدنش باعث می‌شود که آتش در دلش زبانه بکشد و از غم و اندوهش لب‌هایش از شدت ناراحتی به شدت چروکیده شود.

هوش مصنوعی: غمگسار او فقط زینب و سجاد بودند، اما او تنها به پدر خود علاقه و وابستگی داشت.

هوش مصنوعی: هر لحظه، به خاطر محبت پدر، بر روی دیوار اشک ریخت و دیوار هم از آن اشک‌های پر درد گریست.

هوش مصنوعی: ام کلثوم به خاطر تسلیت دادن به زینب به شدت گریه کرد و زینب نیز از دیدن این دو نفر به یکباره اشک ریخت.

هوش مصنوعی: همیشه از گریه‌اش در اسرا صدایی بود، که این وضع حتی بدتر از آن است که او را به زنجیر کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: شبی پر از غم در ویرانه‌ای در شام خواب او را آزار داد و از این خانه بی‌سروصدا به خواب برد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر تلاش و شجاعت مردانگی، به دخترک شبنم‌نما و آرامش را به خانه‌اش هدیه می‌دهد.

هوش مصنوعی: بی‌خبر از این که سخن پدر در دل خود، درسی تازه و یادآوری از فقدان و سوگ قدیمی است.

هوش مصنوعی: شخصی در خواب می‌بیند که در آغوش پدرش نشسته و پدرش به او می‌گوید: تو تنها آرامش دل ناآرام من هستی.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه فراموش نکن که پدر در کنار توست و هیچ زمانی بدون محبت و حمایت او نیستی. هر لحظه به یاد او باش و از حضورش بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: اینقدر لباس خودت را به خاطر جدایی من پاره نکن، آتش درونم را با اشک‌های چشمت شعله‌ور نکن.

هوش مصنوعی: من به خاطر فراق تو، تمام زندگی‌ام در زنجیر غم بود و حتی اگر در سخت‌ترین مراحل بیابان هم قدم گذاشته بودم.

هوش مصنوعی: تو که آمدی، من چقدر امیدوار و مضطرب بودم! اما وقتی رفتی، احساس کردم مثل یک جسم بی‌جان هستم.

هوش مصنوعی: دل من داستان عطشی را دارد که خسته و بی‌چیز است، و گردنم نشانه‌ای از درد و رنجی را نشان می‌دهد که به خاطر بند و زنجیر است.

هوش مصنوعی: صورت من هنوز از ضرب و شتم دشمنان کبود است و آثار آن ضربه‌ها بر بدنم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: غم و اندوه هنوز بر جان من سنگینی می‌کند، و ام‌لیلی هنوز در جستجوی فرزندش است و دلیلی برای امیدواری ندارد.

هوش مصنوعی: ما هم مانند فرهاد، دارای شجاعت و تلاش بسیار در کار خود هستیم. سنگ‌های سخت و چالش‌ها را با تمام توان و ابزارهایی که داریم، می‌شکنیم و بر آنها غلبه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اما از شومی و بدشانسی خود به پا خواست و از خواب عمیق خود بیرون آمد. او در خواب، بر روی تشک سر خود، خواب‌های بدی دید و از دامن پدرش فاصله گرفت.

هوش مصنوعی: بگو چه کسی باعث شد که از قلب و جانم اضطراب و هیجان برطرف شود، و چرا هیچ وقفه‌ای نکرده‌ام و چرا به شتاب ادامه داده‌ام؟

هوش مصنوعی: هرچند که از چشمانم اشک می‌ریزد، اما تنها از درد خودم چیزی نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: پدر کجا رفت؟ دل غمگین من در انتظار اوست. او که از حال و احوال و وضعیت زندگی من باخبر بود.

هوش مصنوعی: آیا سخنان عادی من باعث ناراحتی او شد یا اینکه از تاریکی جو پیرامون من اندوهگین گردید؟

هوش مصنوعی: این همه ذلت و ناچیزی که ما تحمل می‌کنیم به خاطر زیبایی چهره اوست. او که از ما دور می‌شود، نمی‌داند که چه ارتباطی با ما دارد.

هوش مصنوعی: کسانی را می‌بینید که پس از بیداری از خواب، غم‌هایشان آشکار می‌شود و مانند آهویی که در مکانی مقدس به آرامش رسیده، حالشان ناآرام است.

هوش مصنوعی: از آن داستان قدیمی، غم و اندوه آنها چنان شدت پیدا کرد که حتی چرخ زمان نیز به شدت از ناله‌های عمیق و زیر و بم آنها به تپش درآمد.

هوش مصنوعی: سبک از خواب سنگین برخاست و به یزید گفت که این اسرار چه بر ما افزوده شده است.

هوش مصنوعی: یک خدمتکار پاسخ داد که یتیمی خواب پدرش را دیده و از چشمان او اشک‌ها مانند مروارید آماده شده است.

هوش مصنوعی: برخیز و طلا و کلاه نقره‌ای را بردار و به سر سرداران بنه.

هوش مصنوعی: آیا او به صورت ناخواسته به من آسیب رسانده است که من در خواب خوشی به سر می‌برم و او این همه در جستجوی من نیست؟

هوش مصنوعی: وقتی که خدمت‌گزار برای انسان کلاه و سرپوشش را گذاشت، پیش او گفت: "کی حاضر است غذا بخورد کسی که خود را نمی‌شناسد و از خود بی‌خبر است؟"

هوش مصنوعی: زینب به او گفت که ای آرامش بخش و همزمان سردرگم، تو تنها غذا نیستی، بلکه تو داروی جراحت های قلب من هستی.

هوش مصنوعی: او وقتی که سرپوش را برداشت و از روی طشت بلند، سر خونین پدرش را دید، ناگهان به شدت به زمین افتاد و دچار غم و اندوه شد.

هوش مصنوعی: نفرین به این امید که همه چیز را پیدا کرده‌ام، ولی در عوض فقط ترس و ناامیدی به دست آورده‌ام. ای پدر، تو باعث شدی که در این سن کم احساس یتیمی کنم.

هوش مصنوعی: این چه حالتی است که ناگهان قلبم به دو نیم شده است؟ بچه‌اش در دوردست‌هاست و دیگر آسمان بلند نیز در این موضوع احساس درد می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کاش پیش از دیدنت نابینا می‌شدم و ای کاش به خاطر حال تو در آرامش و سکوت قبر جا می‌گرفتم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که با شمشیری که به کار رفته، رگ گردن تو بریده شده و سر تو از بدنت جدا شده است.

هوش مصنوعی: خط زیبای تو به قدری شیرین و دل‌نشین است که با هیچ چیز دیگری قابل مقایسه نیست. حتی صدای خوش بلبل هم نمی‌تواند به اندازه‌ی زیبایی کلام تو دلنشین باشد. خط تو پیش من مانند یک گنجینه‌ است که ارزش و زیبایی آن بر هیچ چیز دیگری برتری دارد.

هوش مصنوعی: آئینه تو با گذشت زمان آسیب دیده و زنگ زده است، در حالی که پیشانی درخشان و نورانی تو بی‌نقص و عالی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در حالتی که مشغول خدمت به پادشاه بود، ناگهان سرش سرد شد و احساس کرد که از شدت اندوه جانش از بدنش جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی صدای بلندِ حزن‌انگیز علی برخواست، نشانه‌ای از غم و اندوهش بود و افراد، با شتاب به دنبال غسل و آماده‌سازی او برای دفن رفتند.

هوش مصنوعی: چشم شاعران بزرگ به دلیل غم او مانند جیحون پر آب شده است؛ چرا که او با حالتی غریب و بدون غسل و کفن دفن شده است.