هوش مصنوعی: در راه شام، یک روز هنگام غروب، به درب خانه‌ای رسیدم که متعلق به خانواده علی (علیه‌السلام) بود و آن‌ها از گناهکاران دور و پاک بودند.

هوش مصنوعی: یک راهب در آن صومعه وجود داشت که از تمام عیب‌ها پاک بود و به خاطر پاکی دلش از اسرار نهانی آگاه بود.

هوش مصنوعی: آشفتگی و هیاهوی سربازان به گوش می‌رسد و رهبر آن‌ها بر بالای بام آمده است. این بام نمادی از موقعیت و جایگاه اوست که به خاطر نامش قابل توجه شده است.

هوش مصنوعی: یک طرف لشکر، همه خون‌خوار و زشت‌رفتار هستند که با تزویر و فریبند و به شیطان لعین وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: همه‌ی کسانی که از دیگر سو سر می‌زنند، مانند یک درخت که خشک و خسته و پژمرده و مجروح و بیمار شده است، حال و روز خوبی ندارند.

هوش مصنوعی: گفت: روز روشن من مانند شبی تاریک است. چه آشوبی اینجا به پا کرده که بر در خانقاه و آرامشم سایه افکنده است؟

هوش مصنوعی: ناگهان نگاهش به چند نفر افتاد، به گونه‌ای که نمی‌دانست از زیبایی آن ماه روشن چند نفر مجذوب شده‌اند.

هوش مصنوعی: نه ماهی که نورش از خورشید شرق است، و نه خورشیدی که جلوه‌گاه زیبایی خدایی است.

هوش مصنوعی: ناگهان از میان سران قوم، فردی مشاهده شد که به نظر می‌رسید برتر از خداوند و فراتر از انسان‌هاست.

هوش مصنوعی: ظاهر از پیشانی‌اش تجلی عظمت پادشاهی را می‌نمایاند و در چهره‌اش نشانه‌های خدایی را مشاهده می‌کنی.

هوش مصنوعی: او به عظمت و شکوهی بی‌پایان نگریست و فرشتگان را به شواهد جلال و بزرگی‌اش مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: نور و روشنی از بالای عرش به سمت پایین می‌آید و این نور ناشی از لب‌های خونین اوست. حقیقتی درخشان از پیشانی شکسته‌اش به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: به سوی زندگی نگاه کن، زیرا ای پشتیبان جنگ، این چه سر و شکلی است که مانند ماه از زیر نیزه‌ها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر مقدار کمی از مال پدرت باقی مانده، آن را رد نکن و بهانه و عذر نیاور.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که با نور این شب، روزی برای خود بسازم و راه حلی برای غم عذاب‌آور خود پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: زندگی‌اش را صرف جمع کردن ثروت کرد و دلش به این سر نوشت آرامش نمی‌یابد، زیرا این سر به خاطر دنیای مادی از بدن جدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: راهب سر خود را به سوی آسمان بلند کرد و تاج دیر را از چهره‌اش برداشت، به‌طوری‌که او را پر از نور خورشید و ماه کرد.

هوش مصنوعی: غبار و خون را از خط و چهره‌اش شست و با مشک و گلاب ابرویش را درست کرد تا در برابر او عبادت کند.

هوش مصنوعی: ناگهان صدایی از عالم غیب به گوش رسید و به دل ناامید من گفت که ای دل غمگین، همه مشکلاتت به راحتی حل خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند با لطف و رحمتش به تو نزدیک شد، مکان عبادت و پرستش تو تبدیل به کعبه‌ای شد که جایگاه ایمان و اعتقاد است، و درنتیجه، کفر و ناپاکی‌هایت به ایمان و باور تبدیل شد.

هوش مصنوعی: اینجا به ما می‌گوید که وقتی با موهای او روبرو می‌شوی، نباید به یاد صلیب بیفتی و جلوی لب‌های او دربارهٔ روح مسیح سخن به میان نیاوری. در واقع، عشق و زیبایی او چنان غالب است که نباید به چیزهای دیگر فکر کنی.

هوش مصنوعی: خداوند، به حق عیسی و مقام و منزلت او، تو را قسم می‌دهم که مریم، مادر او، به ناحق متهم شده است.

هوش مصنوعی: کسی که از دل و جان حرف می‌زند، می‌خواهم بفهمم که او چه تجربه‌ای از زندگی و دنیا دارد.

هوش مصنوعی: سرو بلندی شروع به صحبت کرد و با لحن جذابی گفت: "از من، که کشته‌ای مظلوم و تنها هستم، چه چیزی می‌خواهی؟"

هوش مصنوعی: می‌گوید: می‌دانم که تو غریب و مظلوم و کشته‌ای، اما ای پادشاه بزرگ، آن ستاره بزرگ چه کسی است؟

هوش مصنوعی: می‌گوید که او از نسل پیامبر اسلام، محمد (ص)، و خانواده‌ی بزرگ و بزرگوار خلیل (ع) است. پدرش حیدر و عمویش جعفر، عباس و عقیل از افراد برجسته‌ای هستند که در این نسل قرار دارند.

هوش مصنوعی: مادرم فاطمه است که مانند زهره (مظهر زیبایی) می‌باشد، و من حسینم که هرچند در برابر دشمنان قرار دارم، اما سرم را از آنها برنمی‌دارم.

هوش مصنوعی: وقتی راهب این سخن جانسوز را شنید، به سر خود زد و از شدت اندوه اشک‌هایش سرازیر شد و لباسش را پاره کرد.

هوش مصنوعی: او با حسرت بر روی خود دست می‌مالد و می‌گوید: «ای کسی که با وجود تو، شب‌های من به صبح خوشبختی تبدیل شده‌اند.»

هوش مصنوعی: من هرگز روی خود را از تو برنمی‌دارم، حتی اگر به خاطر آن در روز جزا به شفاعت من نیازی نداشته باشی.

هوش مصنوعی: سربدو درخواست می‌کند که ای نشانه محبت و وفاداری، دین جد من را بپذیر تا من نیز شفاعت تو را بکنم.

هوش مصنوعی: راهب گفت که من به خاطر تو و به خاطر آن سازنده‌ات، رستم، از بدعت سه‌گانه گذشته‌ام و اکنون پیرو تو هستم.

هوش مصنوعی: از تمام کارهایی که در طول عمرم انجام دادم، پشیمان هستم. اما بدان که از عمق قلبم به اسلام ایمان آورده‌ام.

هوش مصنوعی: هر صبح که روز تازه‌ای آغاز می‌شود، او با صدای دردناکی می‌گوید: ای گروه عاشقان، چه سختی و رنجی را تحمل می‌کنید.

هوش مصنوعی: دیگر این سر را با نی بلند نکنید، زیرا از این مقام او بسیار ارجمند است و باید آن را در نظر داشت.

هوش مصنوعی: آنها پس از او، به سراغ شادابی و نشاطی رفتند که مانند اسب تیزپای جیحون بود و به اوج شادی و خوشحالی پی بردند.