هوش مصنوعی: هنگامی که دانش پیامبر از عالم پنهان به عالم آشکار درآمد، صدای "من حقم" از زمین به آسمان‌ها بلند شد و شگفتی بزرگ را به همراه آورد.

هوش مصنوعی: ماه در عرشه‌ی خلسه، چهره‌ای نمایان کرد که از آن لحظه به بعد، پیوندی میان محدود و نامحدود برقرار شد.

هوش مصنوعی: خورشید از سمت مشرق برآمد و درخشش آن باعث شد که ستاره‌ها در آسمان به‌صورت معلق در مدار زمین درخشند.

هوش مصنوعی: از دنیای پنهان، خدایی به سوی آگاهی و درک قدم گذاشت که باعث شد همه‌جا از جایی غیرقابل تعریف پر شود و اوضاع را پیچیده کند.

هوش مصنوعی: در این بیت به موضوعاتی اشاره شده که به عنصر حفاظت یا ایمنی مربوط می‌شود. به نوعی بیان می‌کند که پیغام‌آور بزرگ الهی (جبریل) از سوی همراهان مؤمن و نیکوکاران، حمایت و پشتیبانی می‌شود. همچنین در مورد محبتی که میان دوستان و همراهان وجود دارد، سخن به میان آمده و نشان‌دهنده عواطف نیکو و ارتباطات مثبت است. در کل، این جمله به محبت و حمایت متقابل افراد با یکدیگر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: چهره دلنشین خلیلی به گونه‌ای است که برکت و مهربانی او به اندازه‌ای است که غذا و نعمت را به ما می‌رساند، مانند غذایی که از سفره نمرود به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: رحمت الهی به همه جا رسیده و حتی شیطان هم نمی‌تواند از این نعمت بی‌نصیب بماند. اگرچه او به اشتباه فکر می‌کند که هیچ امیدی ندارد، در واقع این رحمت شامل حال همه، حتی او هم می‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای با بال‌های باز از اوج درخت سدره و قدرتش به پرواز در آمده است، گویی که آسمان مانند یک کبوتر به شوق او به ارتفاعات پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: پادشاه فرشتگان، محمد است که فراتر از هر حد و شرطی، برای او بهترین امکانات و نعمت‌ها فراهم شده است.

هوش مصنوعی: گرمای روشن و پرشور او، دشمنی را که نمی‌تواند به او برسد، خواهد شکست. از ابتدای قدرتش، همین یک نشانه کافی است.

هوش مصنوعی: کسی که منبع عشق و زیبایی و قدرت است، جایز نیست که بگویید از او به عنوان مثالی برای قمر استفاده شود.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به قدرت و عظمت خداوند اشاره دارد؛ از معجزاتی که او به نمایش گذاشته، سخن می‌گوید. خداوند از بالاترین مقام خودش به زمین آمده و با نشانه‌ها و پرچم‌های نبوت، پیام خود را به بشر رسانده است. به عبارتی، این بیانگر تأثیرگذاری و نفوذی است که خدا در زندگی انسان‌ها دارد و نشان‌دهنده‌ی قدرت او در ایجاد تغییرات بزرگ و مهم است.

هوش مصنوعی: در محضر نبوت، اوضاع بر درستی نبود و وقتی که انسان در گل و لای به سر می‌برد، در حقیقت در حال توقف و ناتوانی بود.

هوش مصنوعی: از شوق دیدار او، تمام وجودم تحت تأثیر معانی عمیق قرار گرفته و مانند دوصد پیامبر دعا می‌کنم که مرا به وجودش برساند و از این حسرت رهایی بخشم.

هوش مصنوعی: زمانی که محبت و خشم او در دو حالت مختلف خواسته شد، آدم و ابلیس، نور و آتش به وجود آمدند.

هوش مصنوعی: اگر تو هم به بزرگی و عظمت او پی نبری، پس چگونه می‌خواهی به ایمنی و آرامش برسی؟ مثل خر موسی که بر زمین می‌افتد و بی‌حال می‌شود.

هوش مصنوعی: ای موجود ستوده و محبوب، آن کسی که آفرینش وجودت از چیزهای ساده و مرکب به جایگاه نخستین و پیشین رسیده است.

هوش مصنوعی: هنوز عالم گسترده‌ای به نام کثرت شکل نگرفته بود، اما در همان خلوتی که وجود داشت، زیبایی و روشنی که از چهرهٔ تو می‌تابید، باعث رونق و شکوه آن فضا شده بود.

هوش مصنوعی: خداوند و ختم پیامبران را به تو نشان داد و آشکار شد که تو به مرتبه الوهیت نمی‌رسی، مگر اینکه از حقیقت تو بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: تو چنان راهی را برای وصل به خودت فراهم کردی که قاسم بن حسن از پناه تو موفق و رستگار شد.

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا به روی حسین گشوده شد و تنگی‌ها برای او به پایان رسید، او دامان عموی خود را گرفت و آستینش را با قدرتی خاص و محکم در هم شکست.

هوش مصنوعی: ای پناه یتیمان، من آن یتیم تنها هستم که تنها وسیله برقراری ارتباطم، سیل اشک‌های بی‌پناهی‌ام است.

هوش مصنوعی: امروز هر کس، چه بزرگ و چه کوچک، به خاطر تو فدای تو شده است. چه بر سر من آمده که باید برای آنها این اتفاق نمی‌افتاد.

هوش مصنوعی: از خون کشته‌ها دشت مثل شنگرف رنگین شده و دل من با غیرت مانند توده‌ای از زیبق به شدت می‌تپد.

هوش مصنوعی: من یتیم هستم که گرفتار مشکلات زندگی شده‌ام. سرم به‌جای تاجی با زیبایی، با تیغی خشن و تند بریده می‌شود.

هوش مصنوعی: از این گذشته، با تعویذ من به تو می‌گویم که امروز هدیه‌ای ویژه به تو می‌دهم، همانند اسبی رنگین.

هوش مصنوعی: اگر در جایگاه والایی قرار داری و در برابر دشمنان با قدرت خود مقاومت می‌کنی، خوشا به حال تو! ای دوست، اگر در کنار تو باشم و به زیستن در این مقام با تو بپردازم، همیشه در آرامش و سعادتمندی خواهم بود.

هوش مصنوعی: سلطان از شنیدن دعاها و فداکاری قاسم، او را با احترام و عزت خاصی در میان مردم مورد توجه قرار داد و به او افتخار بخشید.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد صدای جنگ او به قدری بلند و دلخراش بود که زمین به لرزه درآمد و فضا را پر از نگرانی کرد.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها گفت بمان که تصویر زیبای تو بهشتی است، و دیگری گفت نرو که غمت می‌تواند جهنمی واقعی شود.

هوش مصنوعی: او از سرخوشی و شادی به سرزمین شهیدان می‌رود و با چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز، کم‌کم به سوی میدان نبرد می‌آید.

هوش مصنوعی: در روز روشن، فریادی از دل برخاست که به گروهی که از حق چشم پوشیده‌اند، می‌گوید.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است کسی که از نسل پیامبران است و دارای مقام و اعتبار بالایی است، به خاطر کمبود یاری و کمک، به دور از عزت و احترام به خاک سپرده شود؟

هوش مصنوعی: در وسط دو رود بزرگ، جان آرام ساقی کوثر به خاطر تشنگی، به مانند دریا در جوش و خروش است.

هوش مصنوعی: از جراحت‌ها و آتش تشنگی، بدنش به شدت رنج می‌برد و قامتش خمیده شده است. دلش از غصه شکسته و لب‌هایش نیز زخم شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی زاده سعد به او نگاه کرد، از روزی سخن گفت و گفت: ای کسی که نام تو با مبارزه گره خورده، از آسمان آبی به تو نظر می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی را به جلو بفرست و بیاور که از جانب یزید، لباس فاخر و زینت‌های گرانبها برایت بیاورد.

هوش مصنوعی: او به من پاسخ داد که چگونه می‌توانم از میان هزاران مرد دلیر، دلی پیدا کنم که برایم ارزشمند باشد، در حالی که من باید در جنگ، نیروی خود را به طور منظم و بنیادین ساماندهی کنم.

هوش مصنوعی: عقل و خرد، به کسی که به درستی عمل نمی‌کند، اجازه نمی‌دهد که در کنار من، بر اثر نادانی و بی‌توجهی، سوار بر اسب شود و با من هم‌پیمان گردد.

هوش مصنوعی: سپس از میان پسرانش، سه نفر را به قتل رسانید و قاسم به سوی مالک دوزخ فرستاد تا آنها را به عقوبت برساند.

هوش مصنوعی: وقتی سرخی خون را بر چهره زرد پسران دید، روز روشن به خاطر دیدن آن با چشمان سبز و آبی‌اش تیره و تار شد.

هوش مصنوعی: یکی مانند فیل به صدا درآمد و در میدان به مانند نیل جاری شد، چنان که تیرگی‌ای که به بهرام گور می‌سازد، خورنق را در بر گرفت.

هوش مصنوعی: اما دعای حسین، فرزند حسن، بر زمین نماند و به واسطه ترس، هیچ چیز به جامه بزرگوارانه تبدیل نشد.

هوش مصنوعی: ابرهای غلیظ در آسمان به سر و صدا درآمدند و رعد و برق به شدت کوبید. آنگاه برقی مانند تیغی از آسمان فرود آمد و آسمان را روشن کرد و داغی خود را بر زمین گذاشت.

هوش مصنوعی: عمر، داماد پادشاه، در موقعیتی شرمنده شده و به زنان سپاهی می‌گوید که شما چطور باید به خانه‌ای که بی‌مرد است وارد شوید.

هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن قدرت و شجاعت یک شیر است که در میانه‌ی میدان نبرد قرار دارد. شیر به عنوان نمادی از جضور قوی و اثرگذار در معرکه به تصویر کشیده شده است. او به تنهایی و با اعتماد به نفس در برابر چالش‌ها ایستاده و از جایی که برمی‌خیزد، نیرو و اراده‌اش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: سواران با تیر و شمشیر خود به میدان آمدند، و اگر از چشمه‌ای کوچک به بیرون بیایند، زمین را مانند ماری تنگ و باریک می‌سازند.

هوش مصنوعی: به سمت زمین افتاد و سپس فریاد زد، ای سرشتی که ویژگی‌هایت مشابه اخلاق خداوند بخشنده است.

هوش مصنوعی: نگاهی به کنارم بینداز؛ مانند نهنگی که در آب شناور است، خون زیادی در کنارم است. من از وجود چنین انسانی که در بهشت است، شرمنده هستم.

هوش مصنوعی: پادشاهی او به پایان رسید، اما چه فایده‌ای دارد؟ چراکه قلب او از سم ستور آغشته شده است.

هوش مصنوعی: شما در وصف و ستایش خود، چنان بلندمرتبه هستید که اگر هزاران کتاب هم درباره‌تان نوشته شود، باز هم نمی‌توان حق شما را به درستی ادا کرد.