هوش مصنوعی: ای کرمان، سرزمین زیبایت را به آسمان ببر و ای تهران، برای تو ناله کن که روحی به جسمت وارد شده و جانت از جسمت خارج شده است.

هوش مصنوعی: ای قم، تو به زیبایی و شکوه مانند کرمان و برمه هستی. راهی را که در آن، بار دیگر خیمه‌ای از تبار تهران برپا شده است، باز کن.

هوش مصنوعی: باغ را با گل‌ها زینت بده، درختان را پر از بلبل کن. زلف‌های سنبل را به هم بریز و بوی خوش ریحان را در فضا پخش کن.

هوش مصنوعی: ای ابر، به شدت ببار و در دشت‌های خشک و بی‌برگ، به راه بیفت. آماده شو تا از آمدن ابرهای پربار و گنجینه‌ساز استقبال کنی.

هوش مصنوعی: اگر از عمان به خاطر سر و صدا و هیاهو تو را نرنجاند، پس باد خنکی را در بلندای صحرای خالی ببین؛ سوار را نگاه کن که در عمان است.

هوش مصنوعی: ای سرباز، زمین را با دستانت آماده کن و با پاهای خود به شادی برقص. بدی‌ها را کنار بگذار و نیکی کن، زیرا فرمانده آسمانی‌ها آمده است.

هوش مصنوعی: با مهربانی او را در آغوش بگیر و بر تختش ببوس. اگر بختت خوب شد، به درگاهش برو و دربانش باش.

هوش مصنوعی: ای کیوان، تو که نماد شرافت و بزرگی هستی، به شکوه و مقام خود توجه کن. در کوی نام او حضور پیدا کن و آتش ننگ خود را خاموش کن.

هوش مصنوعی: به خودت مغرور نشو به خاطر موفقیت‌ها و اوج‌هات، چون این کمک‌ها و امواج زندگی نه از آسمان و نه از سیارات ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که از کارها باخبر هستی، بی‌تردید بر سر دینی که در این دوره بر تو قرار دارد، مستولیت و قدرت هستی. دستانت را به سمت درخت سدره بکش.

هوش مصنوعی: از این مقام بلندی که داری، شایسته است که در آسمان‌ها برجسته و مشهور شوی. اگر چه هزار سال نیز زمان ببرد، این زیبایی و جاذبه‌ای که به تو بخشیده‌اند، از همتایانت ممتازت ساخته است.

هوش مصنوعی: ای مریخ، تو که تبه‌کارانی را به خود نسبت می‌دهی، به خود ببال و به آنانی که به زیر دستانت هستند، بگو خنجر خود را در آغوش امواج بپوشان.

هوش مصنوعی: به سوی ایوان، روز و شب، این خضر دارا را قرار داده‌اند، تو نیز برای افتخار، در کنار او قدم بزن.

هوش مصنوعی: ای آفتاب، ای خدایی در گنبد چهارم، برای اینکه چشم بد دور شود، اسپند و مشک و بانی را بسوزان.

هوش مصنوعی: از هر طرف عریانی و برهنگی تو را گرفته است. لباس زیبایی بپوش و به این زمین بیا، و تلاش کن لباسی پیدا کنی تا دیگر عریان نمانی.

هوش مصنوعی: ای زهره، تا زمانی که هستی، نشاط و شادی را در دل‌ها زنده نگه‌دار و اجازه نده که در میخانه سنگینی غم‌ و اندوه تو را خویشتن را غافل کند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به یک مراسم و حال و هوای خاص است که در آن، لذت و شادی جاری است. در یک مکان مجلل، شراب و رقص در حال برگزاری است و توصیه می‌شود که قانون و قواعد مرسوم را نادیده بگیریم. در این زمان، زیبایی و جذابیت زنان به قدری است که حتی دریغ می‌کنند چهره خود را آشکار کنند. این فضا گویا حاوی نشانه‌هایی از عشق و زیبایی‌های زندگی است که شادابی و سروری را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای عطار، قلم را بردار و از کرمان بگو. کسی که طعم شیرینی را به ما رسانده، به کرمان نظم و سرود آورده است.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که تو مانند یخ برای من بودی، هم‌اکنون به استانداردهای مردان و زنان رسیده‌ای. این نشان‌دهنده شخصیت و عظمت توست.

هوش مصنوعی: ای ماه، تو به خوشبختی بپرداز و بر آسمان سوار شو. نزد او باش و در شرق و غرب فرمانروایی کن.

هوش مصنوعی: بله، وقتی که زمان ضرورت فرا می‌رسد، باید حالتی از آمادگی و آزادی را پیدا کرد، چرا که در چنین شرایطی همه چیز در حال تغییر و تحول خواهد بود.

هوش مصنوعی: شهباز قدرتمند شیراوژن، دشمنی که زندگی‌اش را به خطر انداخته، نابود می‌شود. قدرتی که در برابر ظنون و خیال‌های ناپایدار می‌ایستد و به واقعیت و یقین می‌رسد.

هوش مصنوعی: با قرار دادن زیبایی و شکوه زمین، خداوند آسمان را به وسیله کارهای انسان و به خاطر معنای وجود انسان با دانش و آگاهی، بلند و عظیم کرده است.

هوش مصنوعی: چنان ترسی از او به دل دیوان می‌اندازد که حتی فرشته‌ها هم از او دوری می‌کنند. صحبت‌های او از همه گفته‌ها در دینی چون قرآن بهتر است.

هوش مصنوعی: هرکس از او سوال کند، چه درباره تاریکی (ناگفتنی‌ها) و چه درباره روشنی (آشکارا)، برای او مقامش مانند عرش و کرسی است، اما در نزد او عقل و اندیشه‌ی نادانان به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که در نبرد، چرخ روزگار به نفع تو بچرخد، کسی را نخواهی یافت که در برابر تو بایستد. چون پیروزی نزدیک است، مانند شجاعی با سرعت در سایه‌ات حرکت می‌کنی.

هوش مصنوعی: از اوج قدرت او، ستمگران را به زیر می‌آورم و از بزرگی‌اش، گروه‌های انقلابی را رهبری می‌کنم. از دریای خشم او، امواجی به‌پا می‌شود که دوصد کشتی را در طوفان می‌شکند.

هوش مصنوعی: به میدان که می‌آید، چهره‌اش تابش و جلا دارد و مانند ماه درخشنده است. وقتی به میدان می‌رود، خود را بدون سپر آماده می‌کند و همچون پیکانی که از کمان رها می‌شود، با تمام توان به جلو می‌تازد.

هوش مصنوعی: ای مصدر نیکی‌ها، سایه‌ات بر ستاره‌های درخشان فرقد، مانند پرچم ملت احمد (پیامبر اسلام) است و پناهگاه دولت سلطان.

هوش مصنوعی: تو هر نقصانی را برطرف می‌کنی و هر سختی را آسان می‌سازی. از توست که رازهای نهفته نمایان می‌شود و تو هر دشواری را ساده می‌کنی.

هوش مصنوعی: به عشق تو، جز تو، هیچ‌کس دلداده نیست. تنها به یاد تو، در کوی تو سرگردانم. زیبایی تو نمایان است و از چهره‌ات می‌توان فهمید که کمال و زیبایی تو در دل خدای محمد پنهان شده است.

هوش مصنوعی: وطن تو پس از آمدنت دوباره شاداب شد، مثل دریایی که جیحون هم برای دیدن تو با تمام تشنگی‌اش به سوی تو می‌آید.

هوش مصنوعی: اما به علت بدشانسی‌ام در ستایش، نتوانستم به خوبی از خودم دفاع کنم؛ چرا که نقص‌هایم را پذیرفته‌اند و کمالاتم را از نیسان (نفس) ندانسته‌اند.

هوش مصنوعی: جنون بر مدرک من غلبه کرده است. سرم در سرماست و نفس من سرد و بی‌حس است. نمی‌توانم به روشنی تمایز بین چیزهای خالص و آلوده را بفهمم و همچنین نمی‌دانم که از زیان چه بهره‌ای می‌برم.

هوش مصنوعی: آیا ندانسته‌ای که مه کامل بر هر برج می‌تابد و نور خود را پراکنده می‌سازد تا یک سال در دل خانه‌اش باقی بماند؟

هوش مصنوعی: شکوه و عظمت تو بالاتر از ستاره‌هاست، موجی در دریای پاکی تو که قبله‌گاه مردم وجودت مانند کعبه است و ارزش و پایه‌اش محکم است.