هوش مصنوعی: زمانی که آن معشوق زیبا مانند تیر از کمان جدا شد، ابروهایش به گونه‌ای شد که به جای کمان، قد و قواره او مانند تیر دلنشین من به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: چشم من مانند دریا است و زلفش بوی خوشی مانند عطر ساراست، اما او از دریای چشمان من دور شده است.

هوش مصنوعی: من چه کاری با این گردوی زرد رنگ انجام دادم که بار دیگر به کاخ زیبای مینو سنگ پرتاب کرد و رنگ مینا را بر من زد؟

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که شبیه شاهین است، به سمت سمت دیگری پرواز کرد و بدون دلیل در دنیای غم و تنهایی من نشسته است.

هوش مصنوعی: من به خاطر دیوانگی‌ام زنجیر زلف او را به دست گرفتم، اما شخصی عاقل وجود ندارد که پای مرا به این زنجیر ببندد.

هوش مصنوعی: وقتی مویی به چشمم بیفتد، اشک می‌ریزد، اما دور از آن مو، چشمم خون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در زیر این آسمان که به شکل دایره‌ای است و بر روی این زمین، چه‌قدر بار سنگینی بر دوش من گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبای من فرار کرد، آن شخص خوش‌تن که از آسمان آمده بود، به جای نیاز به او، به خودکفایی و بی‌نیازی من تبدیل شد.

هوش مصنوعی: من هیچ آرزویی جز آن زلف سیاه و جذاب ندارم؛ بدبختی من را ببین که چطور تمام جهانیان را درگیر خود کرده است.

هوش مصنوعی: پس از آنکه عشقم را از دست دادم، دیگر هیچ چیزی نمی‌تواند تلخی وجودم را کم کند و حتی باغ‌های پربار و خوشمزه لیمو نیز نخواهند توانست این درد را درمان کنند.

هوش مصنوعی: ش night هایی را خوش می‌دارم که مانند موسی برک سیما، در مجالس نورانی‌اش حضوریافته و دل و جانم روشن شده است؛ مانند کوه سینا که در تابش نور او پر شده است.

هوش مصنوعی: اگر خورشید از شرق بر نیفتد، چه اهمیتی دارد وقتی که نگاه به زهره‌ی محبوب من نمی‌افتد و او غروب کرده است؟

هوش مصنوعی: اگر آسیای آسمان بر پیکرم بیفتد، چه غم دارد؟ زیرا وقتی تاج سرم به زمین بیفتد، سایه‌ام بر این خاک خواهد ماند.

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که بخواهد از جام خوشگوار بنوشد؟ ای کاش به جای این چرخ درهم، خون من تبدیل به شراب می‌شد.

هوش مصنوعی: کجاست کسی که طعم شیرین وصالش را تجربه کند؟ ای کاش می‌توانستم به جای این گردش بی‌پایان زمان، شیرینی وصالش را بچشم.

هوش مصنوعی: اگر به اندازه درد دل من فریاد می‌زدم، صدای من آنقدر بلند بود که پرده گوش فرشتگان را پاره می‌کرد.

هوش مصنوعی: نه آسمان با ستاره‌های هفت‌گانه‌اش و نه چهار عنصر اصلی عالم، با من که تنها و بی‌کس هستم، دشمنی نمی‌کنند. نمی‌دانم دلیل این خصومت چیست.

هوش مصنوعی: شاید به خاطر سقوط این آسمان، دستم به کار بزرگ و ارجمند نواب راد اشرف برسد.

هوش مصنوعی: سلطان محمد میرزا، پسر احمد میرزا، به اندازه‌ای با فضیلت و بزرگ است که آسمان به خاطر ستایش او، بر او افتخار می‌کند و او برای من مولا و بزرگوار است.

هوش مصنوعی: شخصی که در مورد او این شعر زیبا و دلنشین از زبانش جاری شده است، زیبایی‌های دفتر دلپذیر من را به تصویر می‌کشد.