هوش مصنوعی: غیر از او که زینت خاصی بر ابروی معشوق کشیده است، فکر نکن که هیچ هزار رستم دیگری می‌تواند این کمان را به دست بگیرد!

هوش مصنوعی: هر کسی که به تصویر وجود و عدم من بپردازد، شایسته است که از زیبایی لب و دهانم نشانی بگیرد.

هوش مصنوعی: کسی که می‌تواند تصویر زیبایی از چیزهای نازک و دل‌فریب بکشد، شایسته است که در میان سایر آثار، نمونه‌ای از آن را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از احساسات و آرزوهای درونش تصویر بسازد، باید قبل از هر چیز نقشه و نمایی از روح و جان خود را بدون کلام از دل بر بکشد.

هوش مصنوعی: اگر هنرمند بخواهد که از چهره او، که چون دندان‌هایش بریده است، نقشی بکشد، بی‌فایده خواهد بود؛ زیرا این چهره قابل تجسم نیست.

هوش مصنوعی: اگر باغ، زیبایی بهشتی‌اش را به کسی بفروشد، چه انتقادهایی که گل‌ها از دست باغبان نمی‌خورند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این شعر، شاعر به زیبایی و ظرافت گل‌ها اشاره می‌کند. او می‌گوید که از میان گل‌ها، سوسن به گونه‌ای خاص و زیباست که زیبایی‌اش حتی پشت سرش نیز درخشش دارد و توجه‌ها را به خود جلب می‌کند. این تصویر به نوعی نمادین است و به جذابیت و تأثیرگذاری سوسن در میان سایر گل‌ها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: ای مها، بیا و پرده را از چهره‌ات کنار بزن! زیرا چهره‌ات زیبایی‌ای دارد که حتی ستاره سهیل را بر زمین می‌نوازد و به آسمان می‌کشاند.

هوش مصنوعی: ظاهر چهره تو مانند جوانان زیبا است که حوریان از بهشت برای سجده به پای تو از عالم خود به سوی تو می‌آیند.

هوش مصنوعی: موهای بلند تو نماد عمر بی‌انتهاست و دلم در عشق تو برای این عمر بی‌انتها پر کشیده است.

هوش مصنوعی: چهره‌ات آن‌قدر زیباست که مانند باغی پر از گل ارغوان می‌درخشد و وجود تو به باغ ارغوان گرما و زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: آفتاب کسی را زیر سایه و چتر نمی‌برد، پس تو هم از زیبایی و جذابیت زلف خود بهره‌مند شو و به آن افتخار کن!

هوش مصنوعی: زنوری که بر تن کرده‌ای، مثل زیبایی ماه، تو را می‌زداید و طعنه‌ای به شب‌زنده‌دارها می‌زند. این همان ستمی است که قمر در فرش کتان به‌کار می‌برد.

هوش مصنوعی: لباس بهشت و اشتیاق او مرا به جنون فرو می‌برد. جنون زیبایی که کسی را به سمت بهشت می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر قامت تو به زیبایی و تناسب درخت سرو باغ برسد، دل من به خدمت و عشق تو درمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر نسیم‌های خوشبو گذر کند از کنار من، سرم را در پی خیال زیبایی که در ذهن دارم، می‌برم.

هوش مصنوعی: هر زمان که صاحب عطر مشک در حال حرکت است، موهای تو به یقین بر خاک راه او افکنده شده است.

هوش مصنوعی: رهبر نیکو و حق‌گرا که به طور کامل جانشین و رهبر جامعه است، در دوران ظهور خود با قدرت و اقتدار به احقاق حق می‌پردازد و هرگونه انحراف و نادرستی را اصلاح می‌کند.

هوش مصنوعی: سلطانی که از حجر الاسودش حرم همیشه در مراسمش سنگ آستان را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: از آن سنگ سیاهی که در درگاه اوست، چهره‌ای سیاه جلوه می‌کند، گویی که این کاخ به عرش آسمان گشوده شده است.

هوش مصنوعی: سلسله نسب آدم و صد نفر از اجداد او، که همگی از خاک به وجود آمده‌اند، بر این دنیای مادی نقش و نگاری را به جا گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: چه خوب است که چنین پسری وجود دارد که اراده‌اش از هزاران پدر آشکارتر است و از پرده‌ی پنهان، کارها را به انجام می‌رساند.

هوش مصنوعی: ظهور او بر اهل علم و دانش آشکار است؛ همچون ظهور خداوند که با چراغی در دل تاریکی پنهان، نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در دنیای ممکنات و امور لازم، ذهن‌ها گاهی به کمک یقین به درک می‌رسند و گاهی هم به سمت گمان می‌روند.

هوش مصنوعی: وقتی به او نگاه می‌کنی، لذتی می‌برد که شتابان پیش می‌رود. اما وقتی که واجب است و عقل را به کار می‌گیرد، کنترل خود را در دست می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زبان تو مانند بطری است که در آن حجاب و غیبت وجود دارد؛ بنابراین، اگر می‌خواهی بر مکانی برتری یابی، باید از این حجاب زبان فاصله بگیری و به عمق وجود خود نگری کنی.

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که قدرت و نفوذ تو در هدایت و راهنمایی مردم به سوی معاد و زندگی دوباره، همچون پوششی نرم بر استخوان‌های گُر گرفته است.

هوش مصنوعی: مکان تجلی حقیقت و به طور کلی مظهر حق است و از آن جا که تو از نورهای بی‌نهایت برخورداری، حقیقت و جوهر این مکان را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از ارائه تصویر ذهنی و توصیف وضعیتی اشاره دارد. در آن به یک غبار و موانعی اشاره می‌شود که بر روی گاوی با ارزش و گرانبها قرار دارد. این غبار و موانع، باعث می‌شود که درک واقعی و واضحی از یک حقیقت (که به آن شهود می‌گویند) حاصل نشود. به نوعی، با وجود موانع، تلاش برای نزدیک‌تر شدن به درک و بیان حقیقت وجود دارد.

هوش مصنوعی: در حیرت جبر و تقدیر خداوند، زبان‌ها قاصر و عاجز از بیان حقیقت خواهند بود.

هوش مصنوعی: زن سالخورده‌ای از در تو صدها یوسف را با بندهایی از دو رشته به خود جذب کرده است.

هوش مصنوعی: عجب نیست که دیو به کسی مثل سلیمان قدرت بدهد، وقتی که پرنده‌ای از تو که به عرش آشیانه دارد، باشد.

هوش مصنوعی: هوا و حال و هوای کوی تو، داود را از عالم عدم به سوی وجود می‌کشاند، همان‌طور که عاشقان نغمه‌سرایی می‌کنند و از عشق می‌گویند.

هوش مصنوعی: از نسل میوه‌های مقدر در رحم مادر، نعمت‌ها و دستورات تو و حق را به خوبی دریافت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر قدم بر روی زمینی بگذاری که خدا تو را بر آن قرار داده، چه لطیفه‌ها و شوخی‌هایی که از آن فرود پیوسته است!

هوش مصنوعی: از محبت و نور تو، شگفت نیست اگر دوست وفادار، همچون ابراهیم، به سوی نمرود و درگاه او شتابان برود.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که به خاطر ستایش‌های تو، پادشاهی از عرش شعر به فرش آمده‌ام.

هوش مصنوعی: شعری زیبا و تازه از من شایسته است که در آن، هنر نوشتاری به شیوه‌ی قدیم به خوبی به تصویر کشیده شود.

هوش مصنوعی: اما از زحمات و فداکاری‌های تو امیدوارم که کشتی جیحون به سمت کوه جودی با بادبان‌هایش حرکت کند.

هوش مصنوعی: همیشه زمانی که زلف‌های معشوقه به حالت خمیده در آمده است، همانند گوی بلورین در دستانم قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که وجودش به زندگی و قدرت تو وابسته نیست، بخواهد در میدان فرمانروایی تو به تصمیم‌گیری بپردازد، پس به او بگو که عمرش به دست تقدیر بارها لغزش کرده و نمی‌تواند سرنوشتی تازه بسازد.