هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم دل محبوبم را نرم کنم در حالی که با نیروی زیاد بر سندان ضربه می‌زنم؟

هوش مصنوعی: نه، نباید از این همه سختی گله کرد؛ دل محبوب در شیشه‌ای نازک است.

هوش مصنوعی: وقتی که موهای او در دستانم نیفتد، چگونه می‌توانم به خیال آشفته‌ام قوت بدهم؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کسی در مقابل لب‌های محبوبش قرار دارد، چگونه می‌تواند به جستجوی زیبایی‌های طبیعی و وحشی بپردازد. یعنی در حضور عشق و زیبایی، توجه به چیزهای دیگر کمتر می‌شود.

هوش مصنوعی: در حضور زیبارویش، آدمی نمی‌تواند به مقام و جایگاه بهشت افتخار کند.

هوش مصنوعی: من جانم را مانند رقصانان در این بدن می‌چرخانم، تا اینکه آن موجودی را که لطیف‌تر از جان است، در آغوش بگیرم.

هوش مصنوعی: کتان گاهی بر تن می‌کند و من نگرانم که آن ماه تابان به مقابله‌اش بیاید.

هوش مصنوعی: آن بدن نازنین که بوی خوشش را می‌شناسم، باعث می‌شود که نتوانم کتان را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: با لبخند زیبا و دلربا، خداحافظی کردم از دیار تهران.

هوش مصنوعی: دست‌های نقره‌ای با رنگی زیبا به آرامی گرفته شده و کمربند یکرنگی محکم دور شده است.

هوش مصنوعی: گفتی که من تنها و بی‌همتا هستم و در مسیر زندگی درهای بسیاری از خوشبختی و زیبایی را به رویم باز کردی.

هوش مصنوعی: تا وقتی که چشمانم با اشک آمیخته شد، گویی اشک‌ها مانند باران بر زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و هنر در کلام، تا زمانی که سوار بر مرکب هستم، دلم می‌خواهد که آن را با عطر و زیبایی پر کنم و موی مشکین خود را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: گفت از من که دوست غزل‌خوانی فراتر رفته، ادبای سخن‌ور را ببینید.

هوش مصنوعی: وقتی که فرد بااستعدادی در سخنوری را می‌بیند، دیگر به دلخواه و عشق خود به محبوب شعرخوانی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: فهمیدم که اگر اینطور باشد، از ابتدا هیچ توافقی با تو نداشتم.

هوش مصنوعی: اگر بعد از من بخواهی گزینه‌ای انتخاب کنی، غول‌ها و جوانان زیبا و فریبنده‌ای که در دنیای من بودند دیگر نخواهند بود.

هوش مصنوعی: در سرزمین کنعان، کسی مانند من نیست؛ بنابراین، جای من را در کنعان مشخص کن.

هوش مصنوعی: اگر من نباشم، شب تاریک و سیاه تو بدون نور عشق و محبت خالی و دلگیر خواهد بود.

هوش مصنوعی: من فردی هستم که موهای مجعد و زیبای من در هم تنیده شده، مانند چین و شکن هایی که در آن دیده می‌شود، و در این حال، شکوه و عظمت خاقان را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دیگر کافی است که به خاطر شب، موهایم مانند صبح گیسوانم را شانه بزنم و در پی دل بریدگی‌ها و غم‌ها باشم.

هوش مصنوعی: به قدری که چهره‌ام بدون گل، زیبا نیست، من از پر نیان گزیده‌ام که مغیلان را به خاطر می‌آورم.

هوش مصنوعی: در شگفتی‌ام که چرا در عدم حضور تو، به وصال تو دلخوش نمی‌شوم و هجران را چطور برمی‌تابی.

هوش مصنوعی: گفتم ای بت زیبا، مگر امکان دارد که چهره‌ای که از تو درخشان است، از قدرت خداوند باشد؟

هوش مصنوعی: اما من از چشم‌هایت می‌ترسم که ممکن است موجب اختلال در نظم و زیبایی دنیای ممکنات شود.

هوش مصنوعی: اگر برای دزدی دل اهل راه را نگشایی، آن دو سنبل پیچان را نیز نمی‌توانی بگیری.

هوش مصنوعی: به سرعت سوار بر کالسکه من شو تا با هم در بیابان سفر کنیم.

هوش مصنوعی: بر اثر اجبار و پیمان، زمانی که سوار بر مرکب شدیم، آن دو ابر را به حرکت درآوردیم.

هوش مصنوعی: هر جایی که تصمیم به ماندن بگیرم، زیبایی‌های آنجا به حدی است که مانند روز قیامت خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: این صدا را بشنو که کسی می‌گوید: بیا و ببین، جبرئیل هم‌سفر شیطان شده است.

هوش مصنوعی: او مانند پری، ناله‌ها و فریادها سر داد، همان‌طور که سلیمان را کاهریمنی ربود.

هوش مصنوعی: وقتی گروهی به حمله آمدند، این ترک از چشمان رعیت سلطان کشته شد.

هوش مصنوعی: گاهی کسی می‌آید و می‌گوید که این معشوق دل را به گروه مسلمانان واگذار کن.

هوش مصنوعی: با تمام تلاش‌ها و سختی‌هایی که کشیدم، در نهایت توانستم به عشق و دلبرم در زنجان نزدیک شوم و دل او را به دست آورم.

هوش مصنوعی: اکنون دل من به تپش درآمده است، چرا که سرزمین غم‌انگیز خسرو ایران را به تسخیر درآورده.

هوش مصنوعی: عالی‌ترین و مهم‌ترین بخش جهان، پشتیبان دولت است که بر سرویست و اعتبارش استوار است.

هوش مصنوعی: ستاره بزرگ، که از نور و زیبایی‌اش شرمگین است، به مانند کلاهی که بر سر واژگون شده، به زمین می‌نگرد.

هوش مصنوعی: ایوان زیبای بدری، که از ارزشش می‌توانی آسمان را پُر از ستارگان ببینی.

هوش مصنوعی: دل او بسیار محکم و استوار است، چون هر بار که درباره‌ی جنگ و کینه سخن می‌گوید، در درونش حس دلسوزی و تسکین را احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: در یک گوشه محدود، هفت اژدهایی وجود دارد که زبانشان بسته شده و مانع از بیرون آمدن خواسته‌هایشان می‌شوند.

هوش مصنوعی: در جنگل، وقتی که قدرت و قوت نیزه او (رمح) احساس می‌شود، ناخن شیر (ضیاغم) هم به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: مانا که با دامش، افعی را از کوه البرز به دام کشیده است.

هوش مصنوعی: جهان به گونه‌ای عمل می‌کند که مانند توپ در بازی چوگان، فرمان‌ها و دستورات را می‌پذیرد و به آن‌ها واکنش نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در سرزمین پادشاهی، افرادی که در جنگ و نبرد مهارت دارند، شجاعت و قدرت خود را به نمایش می‌گذارند و بر حریفان خود فائق می‌آیند.

هوش مصنوعی: ای کسی که بازوانت گرم و نیرومند است و قدرت تو به اندازه‌ای است که می‌توانی پشت‌پناه بزرگترین فرمانروایان باشی.

هوش مصنوعی: موسی بن عمران از رابطه برادرانه با هارون احساس امنیت و آرامش می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر انتقام به جنگ می‌روی، باید زره‌ای به تن کنی که مانند خزنده‌های خطرناک به نظر بیاید.

هوش مصنوعی: ای پادشاه! به سبک تفکر خود، جیحون را بنگر که چگونه مرواریدهای عمان را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای صاحب کرامت و بخشش، لطف کن و این مهمان قدیمی و بی‌نظیر را بپذیر و از او مراقبت کن.