هوش مصنوعی: سرنوشت تو ستاره‌ای زیباست که از چهره‌ات نور می‌افشاند، خوشا به حال کسی که بوی این ستاره خوشبختی را احساس کند.

هوش مصنوعی: تیغ خم ابروی تو نشانه‌ای از زیبایی و نیکویی است، اما جادو و فریب تو باعث شده که این زیبایی و نیکویی تأثیرگذارتر و قدرتمندتر به نظر برسد.

هوش مصنوعی: درخت طوبی که نماد بهشت است، بر فراز تو سر به فلک گذاشته و زیبایی حوریان، درخشش چهره‌ات را تحت شعاع قرار داده است.

هوش مصنوعی: شش آیه به زیبایی چشمانت وابسته است، به طوری که نمی‌توانیم پنجمین را از چهارمین بشناسیم.

هوش مصنوعی: غیر از محبت و نزدیکی تو، از کسی انتظار ندارم. ای آقا، لطفاً به من که این‌گونه راضی و قانع هستم، توجه کن و از کنارم نگذرم.

هوش مصنوعی: دل من تنها نیست که از غم عشق تو بیمار شده است؛ این درد مدت‌هاست که در دل همه پخش شده و گسترش یافته است.

هوش مصنوعی: هرکس که دارای استعداد و ذوق طبیعی باشد، نمی‌تواند از شخصیت و طبیعت خود فاصله بگیرد، ای عزیز.

هوش مصنوعی: جای تو به زیبایی مانند کعبه‌ای است که رندان و اهل معرفت به آن اهمیت می‌دهند و چهره‌ات به قدری زیباست که مانند قبله‌ای برای عابدان و زهاد به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی تو همانند رقصی دلکش است که هر بیننده‌ای را مجذوب خود می‌کند و حرفی از لبان تو آن‌قدر شیرین و گیراست که شنونده را کاملاً captivated می‌کند.

هوش مصنوعی: در چهره جذاب تو مانند برقی است که در دل شب‌های تاریک می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر دیدن تو همیشه پر از طمع و انتظار است، ولی نمی‌دانم از این مردم طمعکار چه مشکلاتی پیش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: هر رشته از موی تو دنیایی از شگفتی‌هاست و هر زیبایی که بر چهره‌ات نمایان می‌شود، جلوه‌ای از زیبایی‌های بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: ای جوان ترک! از دستم رفته، بگذار که می‌نوشم، چون این درد و رنجی که بر من گذشته، به خاطر سرکشی و نافرمانی من است.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که از ستایش‌های خوبان به من نرسید، حسرت و غصه بود و از می‌گساری‌ها هم چیزی جز زیان نصیبم نشد.

هوش مصنوعی: نه عموم مردم می‌توانند زیبایی‌های ظریف را در زواید درک کنند و نه خاص بودن چیزی موجب تمایز مطالع از بخش‌های مختلف می‌شود.

هوش مصنوعی: شعر من را به خاطر بخل و حرص، مانند زاهدی که از نوشیدنی‌های دلپذیر دوری می‌کند، ابراز انزجار می‌کنند.

هوش مصنوعی: من به درجه‌ای نرسیده‌ام و مانند باقالی هستم و جز پور معاون، کسی در میان اهل فضیلت و صنعت به درد من نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیتی می‌پردازد که از دیگران برتر است و در عین حال سرپناه و حامی مردم در مواقع سختی و مشکلات به شمار می‌آید. او به عنوان بهترین و برجسته‌ترین فرد در ادبیات شناخته می‌شود و در مواجهه با چالش‌ها و ناخوشی‌ها، قدرت و توانایی ویژه‌ای برای حل آنها دارد.

هوش مصنوعی: هر توده از دوده اوکحل بصایر هر چامه از خامه او در مسامع به این معناست که هر مقدار از سیاهی و کثافت که به چشم می‌آید، نشان‌دهندهٔ غیبت و مشکلاتی است که در دل وجود دارد. در واقع، هر نوشته یا کلامی که از او بیرون می‌آید، نشان‌دهندهٔ زیبایی‌های هنری‌اش در گوش‌ها و دل‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر تصمیمش درست باشد و در گذشته عزمش را جزم کند، می‌تواند از زمان حال پیشی بگیرد و بر زمان‌های آینده فائق آید.

هوش مصنوعی: با توجّه به موهبت قلم و نویسندگی، سرنوشت و رفاه کشور و مردم به سمت او می‌رود، مانند دایه‌ای که از فرزندانش به خوبی مراقبت می‌کند و از هر آسیب و نقصانی دور نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که تمایل به کارهای تو دارد، زمانه می‌گذرد و برکت آن قدر است که همیشه دست مایه جوانی و نشاط تو را فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: تو از نسل بزرگانی هستی که در شکوه و عظمتشان به خود می‌بالند و همچنین در خفا و در کنار دیگران به یاد آنها افتخار می‌کنند.

هوش مصنوعی: دست راست تو به قدری نیکو و با برکت است که اگر دشمنان بخواهند به آن آسیب برسانند، تنها می‌توانند به سمت دست چپ تو حمله کنند.

هوش مصنوعی: قلم زیبای تو باعث شده تا در شهرها و مناطق مختلف مانند نهاوند و اصفهان، شور و شوقی ایجاد شود.