هوش مصنوعی: عشق من، که به خاطر نرم بودنش از روح عناصر است، به قدری نازک و لطیف نیست که بتوان آن را به خیال یا تصور آورد.

هوش مصنوعی: یکی از فرشتگان با شاخه‌ای از درخت طوبی، به خاطر زیبایی و خوش‌صورتی چهره‌اش، بر قامتی او آورده و به یاد گل‌ها متوجه نرمی و لطافت آن می‌شود.

هوش مصنوعی: او مانند سروی بلند و زیبا، با شکوه و دل‌انگیز است. موهایش چنان پرپشت و جذاب است که مانند کاکل به دوش آویخته شده است. صورتش مانند گلی خوشبو و خوش‌ریخت است که بوی خوبی از خود ساطع می‌کند. لب‌هایش نیز مانند دانه‌های درشت مروارید، زیبا و خاص هستند.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که دل من از بی‌وفایی او ناراحت باشد، زیرا که او برای من شاداب و سرزنده است و من برای او چندان اهمیت ندارم.

هوش مصنوعی: هر قدمی که در حرکت به سوی او برداشته شود، شایسته‌ی احترام و تقدس است، حتی اگر آن قدم بر سر و بالای خود بکوبد تا به خود ببالد.

هوش مصنوعی: اگرچه همه در تحمل و تجربه نمی‌توانند از او بهره‌مند شوند، اما تو با دو نوع رفتار می‌توانی هم تواضع را نشان بدهی و هم تکبر را.

هوش مصنوعی: در مواجهه با دیگران با لطافت و نرمی عمل کن، چون همگان به ما با خوبی و مهربانی برخورد می‌کنند و تغییر در رفتار ما می‌تواند بر نوع ارتباط‌مان تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: در آغوش بهشت دل من با یاد او شادمان است، زیبایی او چنان دلرباست که گل را در حسرتش به آتش می‌کشد.

هوش مصنوعی: در روز غدیر خم، می‌نوشیدند و در آنجا قلب دشمنان از غم و ناراحتی پر شد. این اتفاق باعث شد که نارضایتی و کدورت آنها بیشتر شود.

هوش مصنوعی: بیایید به کسی که دچار حسد شده است، بگوییم که مانند پیامبر، وقتی به حکم خداوند رسید، بر مرکب خود نشسته و از آن طرف سوار می‌شود.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که شخصیت والای پیامبر نه تنها برای یک فرد خاص و به طور محدود بلکه به عنوان کمک و راهنمایی برای تمامی انسان‌ها ساخته شده است. او به نوعی دلیلی بود برای راهیابی و هدایت کسانی که در جستجوی آن بودند، حتی اگر در ابتدا به نظر بیاید که راه برایشان دشوار و ناممکن است.

هوش مصنوعی: ای کسی که رهبری دین را بر عهده داری، تو که امیر و ولی حق هستی، از تو به قدری بلند مرتبه گفته می‌شود که یاد تو به آسمان‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و روشن علم و آگاهی مانند ماهی است که درخشندگی‌اش باعث رونق علم و دانش می‌شود و مانند درختی است که ثمراتش در اعماق درک و تخصص دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: دل پر از غم، همچون آتشی سوزان است و من در بدنی خسته و فرسوده، با سختی‌ و دشواری زندگی می‌کنم، مانند یک اژدها که بر سرزمینی پُر از جنگاوران می‌تازد.

هوش مصنوعی: نه کشورش حد و مرز دارد و نه لشکرش برای تفریح و سرگرمی است. تنها صدایی که به گوش می‌رسد، ندا و پیام یگانگی خداوند است که در میان تاج و تخت‌های سلطنتی او طنین‌انداز شده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، ای امیر، مانند شیران شجاع و دلیر، تو به خاطر توجه و مراقبتت، ما را به دنیاهای جدیدی رهنمون شدی.

هوش مصنوعی: به من نشان ده که چگونه تو را ببینم، چون تو خود می‌دانی که نمی‌توان تو را دید. اما از من بخواه که بنگرم.

هوش مصنوعی: همیشه و در همه زمان‌ها، عشق و زیبایی تو را نمی‌توان با هیچ چیزی مقایسه کرد. هیچکس نمی‌تواند از مقام و جایگاه تو باخبر شود و این مسأله فقط با فکر و اندیشه به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: قدرت و عظمت تو در دنیای مادی و معنوی نمایان است، و نشانه‌ای از شناخت و درک در نزد تو همچون غبار در آستانه‌ات وجود دارد.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ در حرم خود، به جان من که مدام در جستجوی او هستم، پاسخ می‌دهد و اگر دلبستگی به دنیا را رها کنم، می‌توانم به حقیقت او نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: چهرهٔ تو مرکز توجه و هدف همگان است؛ در هر سمتی که بروی، هیچ عطری از نفرت و سستی در آن نیست.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که اگر از صفات خوب بهره‌مند شوم و به مقام والای خود نزدیک‌تر شوم، بتوانم در نزد پادشاه و با رفتار نیکو درآیم و از تغییرات منفی دوری کنم.

هوش مصنوعی: شرافت و ارزش بقای او به خاطر وجودش است و سجده‌اش نشانه‌ی محبت و احترام به عالم است. همه به خاطر سخاوت او شکرگزار و سپاس‌گذار هستند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از خصلت‌های برجسته شخصی سخن می‌گوید که هم در جمع و هم در شرایط خصوصی به خوبی رفتار می‌کند. او به شکوه و عظمت این فرد اشاره دارد که در کنار ناشناخته‌ها و دشواری‌ها توانایی خاصی دارد و به دیگران احترام می‌گذارد. این ویژگی‌ها نشان‌دهنده بزرگی و شخصیت والا اوست.

هوش مصنوعی: اگر تقدیر خداوند بر کسی باشد، هیچ قدرتی نمی‌تواند او را متوقف کند. وقتی کسی به مقام و منزلت بالا می‌رسد، باید در فضایل و ویژگی‌های خود تأمل کند و به آنها توجه داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای بزرگ و ستودنی، مانند آفتاب درخشان هستی که آسمان به تماشای تو می‌آید، مانند تَن دُرو، در برابر برکت و عظمت تو.

هوش مصنوعی: خشم تو مانند لشکری از آتش است و کلامت همانند ستاره‌ای است که راهنمایی می‌کند. پرچم تو جذاب و قلم تو مشخص کننده‌ی آسیب‌هاست.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند گل‌های بهاری است که آرزوی هر کسی است. بوی خوش صبحگاهی را با عشق و محبتت به من هدیه می‌دهی و به نوعی من را به سرزنش شیطنت‌های زمانه وادار می‌کنی.

هوش مصنوعی: نگاهی به اسب نجیب و شجاع می‌اندازد که در سرزمینی خاص، به خاطر قدرت و سرعتش، زمین را با سم‌هایش می‌شکند و دره‌ها را زیر پا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌اش در حین جنگ و درگیری می‌درخشد، به قدری سریع و پرهیجان می‌شود که حتی عقل هم نمی‌تواند وصفی برای آن پیدا کند.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که کسی به اوج نعمت و خوشی دست نیافته و آرامش و سکونش از نعمت‌های زودگذر نیست. در عوض، او مانند غلامی است که در خدمت امیر، که در حقیقت فرمانروای سرنوشت است، قرار دارد. به طور کلی، این عبارت به نوعی وابستگی به شرایط و تأثیرات خارجی زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: بیایید تا وقتی اهل سنت به موضوع امامت بی‌توجهند، فرصت را برای شیعیان غنیمت بشمریم و از درگیری‌ها و اختلافات دوری کنیم.

هوش مصنوعی: من به تو پناه می برم، زیرا تمام جهان به خاطر تو در حال رشد و پیشرفت است. زمان به سوی خوشبختی حرکت می‌کند و ستاره‌ها به خاطر مقام و اعتبار تو خود را به نمایش می‌گذارند.