هوش مصنوعی: وقتی که نور خورشید در صبح زود از آسمان تابید، دنیا را مانند چشمه‌ای تازه روشن کرد.

هوش مصنوعی: مرغ شب به خاطر ناراحتی و اندوهش، سکوت کرده بود، اما به محض شنیدن صدای دل‌انگیز مرغ سحر، زبانش باز شد و آغاز به خواندن کرد.

هوش مصنوعی: جوانی دوباره بر سر شعف و سرخوشی برگشته و لذت و خوشی را آغاز کرده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به زیبایی و جذابیت موی معشوقان آشنا نیست، زیرا ناگهان چشم‌های فریبنده و وسوسه‌انگیز به خواب می‌روند و ما را در جاذبه‌ی خود غرق می‌کنند.

هوش مصنوعی: آسمان که از تاریکی شب می‌ترسید، در چشم خورشید در جهانی دیگر، روشنی و امیدی را دید.

هوش مصنوعی: پادشاه از خواب سحرگاهی بیدار شد و به سراغ دولت و حکومت رفت تا مجلس را ترتیب دهد.

هوش مصنوعی: دوستان و همراهان، همه مانند نسرین و نرگس زیبا و دلربا، آماده برگزاری مهمانی و جشن شده‌اند.

هوش مصنوعی: باربد، اولین خواننده، با آوازش شروع به نواختن کرد و از عشق و دلدادگی سخن گفت.

هوش مصنوعی: شمع با نغمه‌اش جان‌ها را روشن می‌کرد و دل عاشقان را مانند عود می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: او با بربطش ناله‌های غمگینی سر می‌داد که دل‌ها را تحت تأثیر قرار می‌داد و به شدت اندوهگین می‌کرد.

هوش مصنوعی: گاه پیش می‌آید که مثل بخار عود، از شدت سوز و آتش شرمنده می‌شوی و به یاد نغمه‌های داود می‌افتی.

هوش مصنوعی: آوایی که از آن، جان تازه‌ای گرفته‌ای و یاد گرفته‌ای، همانند مرغ سحر می‌خواند.

هوش مصنوعی: از محبت او دل مانند گلی باز شد و بلبل از او آموخت که چگونه ترانه سر دهد.

هوش مصنوعی: نکیسا، یکی از خوانندگان معروف، صدایی زیبا و دلنواز داشت که به طور خاص یادآور صداي داوود پیامبر بود.

هوش مصنوعی: گاهی جوانی را می‌بینی که در آغوش چنگ (ساز موسیقی) است و گاهی هم چرخ زمان (سرنوشت یا زندگی) را از سر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی آهنگ نوروز را آغاز کردی، چوب عود در آتش شعله‌ور شد و به سوز و آتش درآمد.

هوش مصنوعی: یک زن با جذابیت و زیبایی‌اش توجه همه را در مجلس جلب کرده و به گونه‌ای که گویی در حال نواختن دف است، فضای باشکوهی به دور خود ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: بلبل بر روی شاخه نشسته و دلش به خاطر او شکسته شده و حالا دیگر دلی ندارد که سالم باشد.

هوش مصنوعی: اگر به طور مداوم بر روی طبل بزنید و صدای آن را قوی کنید، اما یک بار تنها صدایی که می‌زنید، اهمیت بیشتری دارد و نشان‌دهنده‌ی توانایی و تجربه شما خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر صدای نِی به قدری دلنشین باشد که بتواند افراد را تحت تأثیر قرار دهد، حتی کسانی که در مجلس حضور دارند و شاید غیرمستقیم گوش می‌دهند، خواهند شنید و احساس خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر نی ناله‌ای از خشم در دل دارد، به خاطر آن است که این نی را به سوی چشم انسان اشاره کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر دست او زخمی به تو رسانده باشد، هرگز از پشت به او ضربه نخواهی زد.

هوش مصنوعی: در آن محفل، آن دو نفر گاهی با هم ساز می‌زدند و گاهی دیگران را به شور و هیجان درمی‌آوردند.

هوش مصنوعی: مست و شاداب، به کاخ شاپور وارد شد. هر کس که با او سازگار نبود، از مجلس بیرون رفت.

هوش مصنوعی: در آن مجلس، فقط یک یا دو نفر خاص حق دارند که صحبت کنند و دیگران اجازه ندارند.

هوش مصنوعی: شاپور به گونه‌ای مجلس را سازمان‌دهی و ترتیب داد که پس از آن، دیگران نتوانند چنین مجلسی را دوباره برپا کنند.

هوش مصنوعی: شیرین زبان در مکان دیگری نشسته و به ستایش او پرداخته و از خوبی‌هایش تعریف کرده است.

هوش مصنوعی: به خسرو گفت که ای پادشاه بزرگ و با شکوه، بارها شنیده‌ام درباره‌ی آن دختر جذاب و فریبنده.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال رسیدن به مقام و منزلت ملک نیستم، حتی اگر صد سال هم در آنجا بخوابم، به جایی نخواهم رسید.

هوش مصنوعی: پادشاه دستور داد که به خود قول داده‌ام که بدون مهریه به دور او نگردم.

هوش مصنوعی: سپس شاپور دوباره گفت: ای کسی که چهره‌ات زیباست، چشم‌های بد از تو دور باد.

هوش مصنوعی: من به خاطر شکرگزاری امروز، که این دو نوازنده از عمق احساس خود می‌نوازند، آرزو می‌کنم.

هوش مصنوعی: غزل‌های زیبا و دلنشین در پس خود اسراری دارند که هر کدام با صدایی خاص و تصویری منحصر به فرد بیان می‌شوند.

هوش مصنوعی: یکی از سخنان پادشاه زمان، خسرو، و یکی دیگر از سخنان آن ماه تابناک.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این دو چهره زیبا در آینه‌ها با اندوه نشسته‌اند، دیگر نمی‌توانند غمگین بمانند.

هوش مصنوعی: اگر تمام دنیا را غم بپوشاند، هیچ کدام از این غم‌ها ارزش یک دنیا را ندارند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از این دنیا نرود و دلش شاد نباشد، نگران نباش. حتی اگر همه چیز را هم باد برده باشد.

هوش مصنوعی: جهان چیزی جز وزش باد و صداهای موقتی نیست، بنابراین نگران نباش که این دنیا اینقدر محدود و گذراست.

هوش مصنوعی: عالم فقط یک لحظه وجود دارد و در آن لحظه تو را بشناس؛ چرا که تو جان و روح آن عالم هستی.

هوش مصنوعی: تنها همین لحظه‌ای که در حال زندگی هستیم اهمیت دارد و هیچ چیز دیگری ارزشمند نیست. این لحظه را غنیمت بشمار، چون تمام عالم فقط در همین دم محدود می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دو جهان هم از بین برود، در یک لحظه نگران نباش، زیرا دو جهان بیش از یک لحظه وجود ندارند.

هوش مصنوعی: دنیا و کارهایش ارزش چندانی ندارند و بنیاد زمان بر بی‌ثباتی بنا شده است.

هوش مصنوعی: وقتی او این حرف‌ها را زد و مجلس را تزیین کرد، خواننده از جایی که مخالفان بودند، مسیر صحیح را پیدا کرد.

هوش مصنوعی: با صدای زیبا و دلنشین باربد، به نقل از خسرو، غزلی خواند و نکیسا نیز از آن جوان مهربان و تازه‌رو بهره برد.