هوش مصنوعی: سرو زیبا و خوش قد و قامت، با ناز و زیبایی‌اش، نگاهش را از معشوق خود برمی‌دارد و به سمت دیگری می‌برد.

هوش مصنوعی: او دهانش را باز کرد و از خواب بیدار شد، و دنیا را پر از نعمت و خوشی دید.

هوش مصنوعی: دو گیسو را با هم درهم آمیخت، مانند بنفشه که با گل نسرین در کنار هم قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: گاهی او در شب، بر روی مهتاب تاکید می‌کرد و گاهی هم بر روی گل، آب می‌پاشید.

هوش مصنوعی: دو چشمانش مانند بادام، خواب را از آدمی دور می‌کند و شیرینی‌اش همچون شکر، روح را سیراب می‌سازد.

هوش مصنوعی: افراد در دلجویی مثل یک سرو زیبا و حتی بهتر از آن، باید هزاران ناز و نازک‌دلی را در خود داشته باشند.

هوش مصنوعی: ای سلطان جهان، تو به زیبایی و نیکی معروفی و وجود تو روح عالم را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ کس مانند تو به زیبایی و شکوه در دنیا نیامده، تا به امروز چنین کسی به وجود نیامده است.

هوش مصنوعی: اگر تو در مقام و قدرتی مانند شاهی باشی، دروازه‌ات به روی هر کسی حتی کمترین خدمتگزار نیز باز است.

هوش مصنوعی: تو در دستت قدرتی مانند تاج و تخت شاهانه داری که از زمان آدم تا هم‌اکنون، نسل به نسل منتقل شده است.

هوش مصنوعی: هر بار که به شخصی بزرگ و محترم برخورد کنی، به یاد داشته باش که تو نیز از بزرگان و فرزندان بزرگانی چون جمشید و کیخسرو محسوب می‌شوی.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم است که برای همیشه نام و یاد تو، حتی از شخصیت‌های بزرگ تاریخی چون کیخسرو، افریدون و جمشید نیز فراتر خواهد رفت و جاودان خواهد ماند.

هوش مصنوعی: وقتی روی به آینده و عالم آخرت آوردند، همه رفتند و خوشبختی و سعادت را به تو دادند.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که تا کی باید مشقت و درد فقر را تحمل کنم و از آزار و زحمت تو رنج بکشم؟

هوش مصنوعی: دیگر چیزی بر دلم اضافه نکن، چرا که هر کس بار سنگینی بر دل خود دارد.

هوش مصنوعی: برای آرامش روح و دل، باید از آرزوهای بی‌پایه جدا شد، وگرنه باید درد و رنج این آرزوها را تحمل کرد.

هوش مصنوعی: خطاب به شخصی گفته می‌شود که چشمانش جذاب و فریبنده است و ابرو و مژه‌هایش به مانند کمان و تیر به زیبایی او می‌افزاید. زیبایی او به حدی است که اثر عمیق و جاذبتی دارد.

هوش مصنوعی: تو نه به حق فکر می‌کنی و نه به کسی دیگر، بلکه هزاران دقت و ترفند در کارهای خود داری.

هوش مصنوعی: دو چشمت مانند سحری است که مردم را فریب می‌دهد و دل و جانم از عشق تو تحمل ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ توجهی به کارهایم نکردی و اکنون چیزی از تو نمی‌بینم، حتی چهره زیبا و دل‌انگیزت را که شبیه ماه است.

هوش مصنوعی: درد و غم را بر قلبم نزن، زخم نکن و نگذار که بیشتر از این آسیب ببینم. اگر می‌توانی، مرا از این وضعیت نجات بده و به من کمک کن.

هوش مصنوعی: لطفاً مانند تیر به زمین نزنم؛ آرام باش تا از تیزبینی و تبر تو به بزرگی و شرف برسم.

هوش مصنوعی: من از قدرت تبر تو زخمی و رنجور نشده‌ام، بلکه این سرنوشت خودم بود که مرا به اینجا آورد.

هوش مصنوعی: از تیر تو جانم را زنده نگه می‌دارم و از تیغ تو سرم را بالا نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: من آنقدر در درگاهت ناله و زاری می‌کنم که در نهایت در را به رویم باز کنی.

هوش مصنوعی: بله، صحبت‌هایی که کردی جذاب و زیباست، مانند لباسی که به تن ما می‌خورد.

هوش مصنوعی: در ادامه، بیان می‌شود که در روز قیامت، درویش و شاه در برابر خداوند برابر خواهند بود و هیچ یک بر دیگری برتری ندارند.

هوش مصنوعی: من از مقام و موقعیت پادشاهی عبور کردم و به خاطر عشقت، زندگی فقیرانه‌ای را انتخاب کردم و در کوی تو به درویشی تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: من در کوی تو نشسته‌ام و بی‌صدا شده‌ام، همانند حلقه‌ای که به در آویخته شده است.

هوش مصنوعی: تو به خوبی رفتی و کارهای نیکو انجام دادی، اما این حالت دلپذیری را از دست نده.

هوش مصنوعی: هر پادشاهی که به مقام درویشی رسیده باشد، از هر دو جهان یعنی دنیا و آخرت، ارزش و مقام بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که درگیر مشکلات و دغدغه‌های زندگی نیست، زیرا نه زندگی درویش و نه پادشاه به بقای دائمی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: پادشاهان به جایگاه‌های بلند و با شکوه خود رفتند، در حالی که عده‌ای از درویشان در زیر درب‌های آن‌ها به زمین افتاده بودند.

هوش مصنوعی: بهتر است که پادشاهان با درویشان همدلی و جمایت کنند، زیرا درویشان در حقیقت حکمت و ارزش‌های واقعی را در دنیا دارند.

هوش مصنوعی: شاهی که با بزرگواری و بی‌تکبر از مقام و ناز خود عبور کند و به خدمت فقرا و نیازمندان برود، واقعاً سرافراز و شایسته احترام است.

هوش مصنوعی: وقتی که پادشاهی در حال نابودی است، درویش در آرامش و رفاه به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: تو را از جانب آن پادشاه بزرگ به گونه‌ای تربیت کرده‌اند که مثل یک درویش می‌توانی مدتی در آرامش زندگی کنی.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به ثروت و قدرت، جان خود را به خطر نینداز. بهتر است در گوشه‌ای از زندگی ساده و درویشی آرامش بیابی.

هوش مصنوعی: غم و اندوه پادشاه به خاطر جستجوی ثروت و نیروهای نظامی است، در حالی که در گوشه‌ای دورافتاده، یک درویش در آرامش و وحدت، پادشاه واقعی است.

هوش مصنوعی: وقتی شاهی بر روی سینه‌ات محبت و مهربانی می‌نهد، خوش به حال آن درویش که در گوشه‌ای از آرامش و آسایش به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، اگر فکر می‌کنی که می‌توانی به این شیوه به خواسته‌ات از من برسی، باید بدانید که...

هوش مصنوعی: به این فکر نباش که این موضوع واقعی است، زیرا فقط یک خیال توهمی و یک فکر غیر ممکن است.

هوش مصنوعی: به یکتایی که هیچ‌کس مانند او را دیده است و به دانایی که ما را خلق کرده است.

هوش مصنوعی: به خدایی که مسافران آسمان‌ها به ستایش او از دل‌های پاک خود می‌پردازند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و هنرمندی در ساخت بناها اشاره دارد. شاعر از معماری یاد می‌کند که در طراحی درگاه‌ها و سر درها از سنگ فیروزه‌ای استفاده کرده و گاهی نیز نور خورشید و ماه را در این آثار هنری به کار می‌برد. به نوعی، ترکیب زیبایی‌های طبیعی و هنر انسانی را نمایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کاری که او انجام دهد خوب و درست است، و جهان تحت تاثیر سخنان و دستورات او قرار دارد.

هوش مصنوعی: به خدایی که ما را به هم رساند، نتوانی چنین خوشحالی و رضایتی را از لب من ببینی.

هوش مصنوعی: تنها در صورتی که با من به صداقت و پاکی رابطه برقرار کنی، می‌تواند از دل این رابطه چیزی والا و با ارزش به وجود آید. در غیر این صورت، هیچ چیزی که ارزشمند باشد به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: سپس او از خسرو روی برگرداند و به خاطر مشکلات خود به فکر افتاد.