هوش مصنوعی: پرویز با زبان تند و تیز خود، دوباره با نیرنگ‌ها و کلک‌های مختلف به پاسخ دادن پرداخت.

هوش مصنوعی: ای کسانی که مانند من از جاده زیبایی منحرف شده‌اید، زیبایی شما را از ماه به دور برده است.

هوش مصنوعی: چند وقت دیگر باید به خاطر نیاز و وابستگی‌ام به تو مثل سگی در درگاه تو باشم؟

هوش مصنوعی: هرچند که جان من متعلق به توست، اما رفتار ناپسند و ظلم کردن، عادت توست.

هوش مصنوعی: نگو که با دلیران و شجاعان به تقلب و فریب رفتار می‌کنی، مانند نر شیرانی که درگیر نیرنگ هستند.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند آهوست که در دلجویی و زیبایی به شکلی شجاع و دلیرانه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو آن محبوب زیرک و دلربا هستی که در دستانت هیچ‌کس مانند تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر یک از نگاه‌های زیبا و فریبای او، می‌تواند صدها جادو را به همراه داشته باشد؛ به همین دلیل، او را به نرگس و بادام تشبیه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هر یک مو، دام‌های بسیاری را در خود جای داده است، به همین دلیل آن را زلف مشکین می‌نامند.

هوش مصنوعی: نمک و قند که دو طعم متفاوت دارند، به نوعی با هم آشنا شده‌اند و این آشنایی سبب شده که هر دلی در دام عشق و افسون گرفتار شود.

هوش مصنوعی: من آن فرد ساده‌دلی هستم که در دنیای امروز، نمی‌توانم بین جادو و داستان‌های خیالی تمایز قائل شوم.

هوش مصنوعی: عقل من به خاطر دستان تو تحت تاثیر قرار گرفته و نمی‌دانم چقدر باید در غم دیگران بمانم، ولی تو هیچ خبری از این حالت به من نمی‌دهی.

هوش مصنوعی: گاهی با تو صحبت می‌کنم و گاهی به تو می‌گویم که از در بیا و مرا در قید خود بگذار، اما دوباره مرا رها می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو چه بد کردی که به حال من بیچاره هیچ توجه نکردی و هرگز نذری برای آرامش غمم نکردی.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به ظاهر تو اشاره‌ای بد کنم، چون زشت به نظر می‌رسد. از این موضوع ناراحت نمی‌شوم، زیرا این نیز بخشی از سرنوشت است.

هوش مصنوعی: دست از قصد و نیت کشتن من بردار، زیرا اگر به من توجه نکنید و از من دور شوید، دیگر به من نزدیک نخواهید شد.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای با مهربانی به من نگاه کن، زیرا در نهایت به خاطر خودم هم که شده، می‌خواهم این وضعیت را به پایان برسانم.

هوش مصنوعی: با یک تیر، دلم را شاد کن و مرا هم بنده و هم آزاد کن.

هوش مصنوعی: دلم امشب می‌خواهد در غم و دوری زلف خودم جا بگیرد، تا ببینم شب چطور می‌گذرد و چه احساسی دارد.

هوش مصنوعی: اگر از کوی تو دور شوم و از نعمت‌های تو بی‌بهره بمانم، چه بدبختی و شومی در انتظارم خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، با دوستان و بیگانگان قرار گذاشته‌ام که این دل شکسته‌ام را به حال خود بگذارند.

هوش مصنوعی: من تو را مانند جانم عزیز می‌دارم و اگر هم با تیغ به من حمله کنی، سرم را جلوی تو خواهم گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر موهای تو را از هم باز کنی، به من سر بزن تا از عشق تو به اندازه‌ای سر برآورم که از این در بگذرم.

هوش مصنوعی: رحم کن و با من در ارتباط باش، تا بتوانی آرزوی من را به حقیقت تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: عشق راهی شگفت‌انگیز است، ای ماه، زیرا اگر درویش به آن برسد، حتی شاه هم به او احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نه کسی می‌تواند به عقب برگردد و نه می‌تواند به جلو برود؛ در واقع بین شاه و درویش تفاوتی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که مرا از خودم بی‌خبر کردند، به من لقب "شاه درویش" دادند.

هوش مصنوعی: در آن جهانی که عشق نامیده می‌شود، به هر فردی وظیفه‌ای محول کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در دیوان الهی مشخص شده که در واقع درویشی و شاهی از نظر ارزش و مقام یکی هستند.

هوش مصنوعی: حالا می‌توانی من را پیش خودت به حضوری با شکوه بیاوری و از طرفی، در عین حال به من یک انسان ساده و بی‌چیز و درویش جلوه بدهی.

هوش مصنوعی: اگر به تو گفتم که شاه به من رحمت کند، از درویشی خودت این نکته را فراموش نکن.

هوش مصنوعی: در آن شب که در میان خاک خوابیده بودم، نمی‌دانستم که از سر مستی چه حرف‌هایی زده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی متوجه شدی که ما از خود بی‌خود شده‌ایم، باید بدانی که ما به خاطر نادانی‌مان معذور هستیم.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی از خانه و کاشانه‌ام دور شوم و اکنون در غربت و تنهایی به سختی زندگی می‌کنم و احساس بی‌کسی می‌کنم.

هوش مصنوعی: از خانه بیرون آمده و از شهر طرد شده، در این زندان تنها مانده‌ام.

هوش مصنوعی: از ظلم روزگار، دلم بی‌قرار و حالم آشفته است و در این روزهای سخت، گام‌هایم بی‌هدف و ناپایدار شده‌اند.

هوش مصنوعی: شخصی که به دور از دیگران و در دنیای خود زندگی می‌کند، همچون پرنده‌ای است که بر روی سنگی نشسته و از دسترسی به دیگران و خارج خود جدا شده است.

هوش مصنوعی: بله، این همه سوء رفتار و بی‌توجهی از سوی تو وجود دارد، اما من می‌دانم که تو هیچ اطلاعی از حال و وضع من نداری.

هوش مصنوعی: به خاطر تو با خودم درگیر شدم و همین موضوع باعث نگرانی من از خوبی‌ها و بدی‌ها شده است.

هوش مصنوعی: همه انواع دردها و زحمت‌ها، همه رنج‌های ناشی از مشکلات کشور و ارتش، و همچنین غم و اندوه از گنج و ثروت.

هوش مصنوعی: این غم جدیدی که دارم، بدتر از همه چیزهایی است که قبلاً تجربه کرده‌ام، چون من زمانی نزدیک تو بودم و حالا بدون تو هستم.

هوش مصنوعی: نگران نباش، زیرا تو در میان مشکلات و بحران‌های این دنیا فقط با یک غم نشسته‌ای، در حالی که من با صد غم مواجه‌ام.

هوش مصنوعی: هر انسانی، چه فقیر و چه ثروتمند، به اندازه خودش و در طول زندگی‌اش، دلیلی برای اندوه و غم دارد.

هوش مصنوعی: هر پیشامدی که به دنیا می‌آید، درد و رنجی است. خوش به حال کسی که از مادر به دنیا نیامده باشد و از این دردها بی‌خبر باشد.

هوش مصنوعی: از زمانی که جهان به روی مردم گشوده شد و آغاز به کار کرد، امکانات و فرصت‌ها برای زندگی و تجربه‌های جدید فراوان شد.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا با افراد مختلفی ملاقات کردیم و با هرکدام از آن‌ها صحبت کردیم، از آدم‌های معمولی تا لحظه‌ای که الان در اینجا هستیم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به خواسته‌ها و آرزوهای خود برسد و شادی دل در دست هیچ‌کس قرار ندارد.

هوش مصنوعی: جهان پر از درد و غم شده و شادی او به هیچ وجه خوشایند نیست، درست مانند رفتار انسان‌هایی که مردانگی را فراموش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که دنیا همیشه ثابت و پابرجاست، اما وضعیت و حال مردم در آن همواره تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: البته کسی که بخشش و generosity از خود نشان می‌دهد، در واقع از دیگری کمک و پشتیبانی می‌کند و خود را از ناراحتی و نگرانی کمتر می‌کند.

هوش مصنوعی: از این تندی و شتاب خود کم کن، زیرا در این دشت بی‌پایان، با صحبت کردن، عمر ما به سرعت گذشت.

هوش مصنوعی: پندها را بشنو و از بدی و ستم دوری کن، اینجا با آرامش بمان و از خشم و تندی خود دست بردار.

هوش مصنوعی: بیا تا یک لحظه در کنار تو باشم، زیرا وضعیت من به اندازه‌ی تو مشخص نیست و از روی ظاهرم نمی‌توان فهمید چه حالتی دارم.

هوش مصنوعی: بیا تا از نگاه تو خسرو (شاه) بمیرد، زیرا پیش از آنکه به خواب مرگ برود، این اتفاق خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: به ابرویت که اگر روزگارم به پایان برسد، به گیسویت که اگر جانم نیز برآید.

هوش مصنوعی: من مدتی طولانی در کنار در خانه‌ات می‌نشینم تا اینکه زمانی فرا برسد که از جام لعلویت، بهره‌مند شوم.