هوش مصنوعی: عشق و زیبایی از مقام و مرتبه خود نشان دادند و چهره‌اش در اوج زیبایی‌اش نمایان شد.

هوش مصنوعی: همچون برق، از تاریکی شب نورانی شد و به خوبی و خوشبختی دست یافت.

هوش مصنوعی: در زمان خوشبختی، چهره شاه به زیبایی و روشنی ماه شب چهاردهم نمایان شد.

هوش مصنوعی: کودکی را از طبرزد (منطقه‌ای در ایران) طعمی چشانید که به او نیرویی بخشید، مانند اینکه درب گوهری را با قفل یاقوت باز کرده باشند.

هوش مصنوعی: ای سلطان، تا زمانی که زندگی در این جهان برقرار است، تو همواره بر تخت کامیابی خواهی بود.

هوش مصنوعی: آسمان همچون زمین، خاک پای تو باشد و آسمان، علف هرز درگاه تو شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جهان وجود دارد، تو ای باد، پادشاهی و مردم همچون بندگانی هستند و ستاره‌ها به عنوان سپاهی برای تو محسوب می‌شوند.

هوش مصنوعی: چشمانت مانند نورانی‌ترین ستاره‌هاست و رخ زیبایت باید از نگاه‌های بد دور بماند.

هوش مصنوعی: گل زیبا و دلنشین تو همیشه باعث خوشحالی و شادابی است، و رنگ لبانت به اندازه‌ای شیرین است که همواره برای من یادآور لذت و محبت است.

هوش مصنوعی: دولت و خوشبختی تو همیشه آماده و مستمر است، و هر روزت باید با یکدلی و هماهنگی سپری شود.

هوش مصنوعی: مبادا موی پریشان من، کار تو را تحت تأثیر قرار دهد، همان‌طور که ابروهایت در گشاده بودن تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر مویم را به دامنت بریزم، بوی خوش مشک به خود خواهد گرفت. همیشه بر زمین، مانند یک پادشاه باش.

هوش مصنوعی: مراقب باش که رنگ و روی گیسو و دهانت باعث نشود که دچار ناراحتی و شرمندگی شوی.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که تو جواب تلخی دادی، اما من چیزی نگفتم. در واقع، آنچه را که خودت گفتی، شنیدی.

هوش مصنوعی: تو تغییر کردی و حالا بر فراز نشسته‌ای؛ از هر سمت و گوشه‌ای بر من در بسته‌ای.

هوش مصنوعی: من از آنچه هستم فاصله گرفتم و برتر از تو نشسته‌ام، زیرا هر لحظه می‌خواهم دور تو بچرخم.

هوش مصنوعی: از این منظر، آنچه من می‌خواهم این است که تو مانند شمعی در این مکان هستی و من غم و اندوه خود را با تو تقسیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر من بر قله‌ی موفقیت و خوشبختی نیز برسم، این موفقیت به خاطر تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: از آن ارتفاع به مانند دود اشک تو بلند شدم تا ناگهان در مسیر تو نباشم.

هوش مصنوعی: تو زیبایی و حرمت ابرویت باعث خشم من نشود، پس همیشه ابرو را بر سر چشمم نگه‌دار.

هوش مصنوعی: از زیر و بم زندگی و مسائل این دنیا صحبت نکن، چرا که عاشق واقعی هرگز از مشکلات و فراز و نشیب‌ها نخواهد گفت.

هوش مصنوعی: در این مسیر، نه به سرعت و نه به کندی نیست، مانند گردی که در آسمان و زمین معلق است.

هوش مصنوعی: سپس گفتی که نگاهی پاک و معصوم داشته باش، روش سرکشی و خودخواهی را با من کنار بگذار.

هوش مصنوعی: در این اوج بلندی که دل به غم دچار است، چشمانم به تماشای تو، پایین‌تر از این بلندی قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که حالا راضی و خشنود شدم، چه خوب است که این خوشی برای تو هم باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که تلخی و شیرینی زندگی را برابر ببیند و به یک اندازه احساس کند، به طور حتم غم و اندوه را از خود دور کرده است.

هوش مصنوعی: دیگر گفته‌ای که فاصله‌ای میان ما است، ولی من دور نیستم چون همیشه در کنار تو هستم، چه در روز و چه در شب.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم حتی یک ساعت بدون تو باشم، نه به خاطر اینکه تو در کنارم نیستی، بلکه چون همیشه در ذهن و قلب من هستی.

هوش مصنوعی: تو می‌گویی که تلخی در رفتار تو وجود ندارد، اما خودت تلخی‌ام می‌کنی و نمی‌توانی به شیرینی نسبت دهی.

هوش مصنوعی: نگو که من تلخ هستم چون این حرف‌ها بی‌معنی است؛ تلخی من مانند حلوای شیرین و خوشمزه‌ای است.

هوش مصنوعی: من به تو می‌گویم که تلخی‌ها را با شکر بپذیری، چرا که آنچه از زبان من می‌آید، می‌تواند مزه‌ای خوشایند داشته باشد.

هوش مصنوعی: دیگر گفتی که من غریب هستم و به دنبال چاره می‌گردم، بگو تا من این حرف را پیش از آنکه بگویم، بگویم.

هوش مصنوعی: موضوعی دشوار و حالتی عجیب است، بنابراین دیگر در موردش صحبت نکن، زیرا از تو دور است و برایم غریب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به چشمان غمگین من نگاه نکن و دیگر با صدایم به سمتی نرو.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا کسی باشد که در عذابه و رنج زندگی کند، آن شخص حتماً غریب، خسته و آواره است.

هوش مصنوعی: در تنگنای زندان، خود را دور از خانه و نزدیکانش احساس می‌کند و به شدت احساس تنهایی و دوری از دوستانش را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: غم و درد او به روزهای سختی اشاره دارد، طوری که او از ده خود دور مانده و به خاطر ظلم و ستم مجبور شده از شهر خودش برود.

هوش مصنوعی: نه راه جلو دارم و نه راه پس، در حالتی آشفته به سر می‌برم و از دشمنان و تنهایی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: در این زندان پر از مشکلات، مانند بدبختانی که به دیوار تکیه داده‌اند و دردی در دل دارند، احساس حبس و ناگشایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در طول شب و روز، به یاد محبوبم غمگین و نگران نشسته‌ام، مانند کلاغی که بر روی سنگی نشسته است.

هوش مصنوعی: هر یک از چیزی که گفتم را به دقت بشمار، زیرا من خود آن‌ها هستم و به علاوه خیلی بیشتر از آن‌ها.

هوش مصنوعی: تو گفتی اگر من بروم، دامن تو را می‌گیرم تا دشمن تو بمیرد.

هوش مصنوعی: نگو که این چیزها باعث می‌شود جانت شیرین‌تر شود، من به خاطر گفتارت قربانی می‌شوم.

هوش مصنوعی: خدایا، تا همیشه برای من خوشبخت و شاداب بمانی و همیشه زنده و برقرار باشی.